Αποζημίωση σε οδηγό που συγκρούστηκε με σκύλο στην Εγνατία Οδό

Περίληψη: Η σημαντική αυτή απόφαση αφορά περίπτωση αυτοκινήτου που υπέστη ζημία από εμπόδιο (σκύλο) στο αυτοκινητόδρομο (Εγνατία Οδός). Σύμφωνα με την απόφαση η εταιρία Εγνατία Οδός (ως κύριος του έργου) αλλά και η ΙΟΝΙΟΣ Α.Ε. (ως ανάδοχος του έργου) θεωρούνται ότι έχουν εις ολόκληρον ευθύνη για τις ζημιές που θα προκληθούν σε τρίτα πρόσωπα (οδηγούς που χρησιμοποιούν το αυτοκινητόδρομο) διότι η πρώτη ευθύνεται αντικειμενικά και η δεύτερη υποκειμενικά! Δέχεται ότι αιτία του επιδίκου ατυχήματος αποτελεί η παράλειψη της αναδόχου της εναγομένης ν’ αστυνομεύει επαρκώς την ύπαρξη εμποδίων επί του οδοστρώματος και να λάβει μέτρα προς αποφυγή αυτών (συντήρηση περιφράξεως) με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές σε αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στον αυτοκινητόδρομο. Η Ειρηνοδίκης θεμελιώνει την απόφαση της στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330, 922 του Αστικού Κώδικα και σε διατάξεις του ν. 3212/2003. Περαιτέρω δέχεται ότι η ύπαρξη σκύλων σε δρόμο σκούρου χρώματος, ίδιου με την άσφαλτο, σε δρόμο μη φωτιζόμενο, δεν ήταν δυνατό, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, να γίνουν αντιληπτά από οδηγό, κινούμενο με ταχύτητα επιτρεπόμενη στον αυτοκινητόδρομο και δη από απόσταση ικανή που θα του επιτρέψει να τα αποφύγει και έτσι απορρίπτει την προβαλλόμενη από την εναγόμενη εταιρία ένσταση της συνυπαιτιότητας . . .

Αριθμός 354/2013

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Διαδικασία Τακτική

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ –

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τα άρθρα 297, 298, 300 και 330 του Α.Κ., συνάγεται ότι, για τη γένεση ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία και, συνακόλουθα, υποχρέωσης του δράστη να αποζημιώσει τον παθόντα, απαιτούνται: α) ζημία κάποιου, β) η ζημία αυτή να προκλήθηκε από το δράστη παρανόμως, γ) ο ζημιώσας να βρίσκεται σε υπαιτιότητα, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, όταν δηλαδή, κατά το άρθρο 330 του Α.Κ. δεν καταβάλλεται από το δράστη η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, δ) η παράνομη συμπεριφορά του υπαίτιου να οφείλεται σε πράξη ή παράλειψη αυτού, και ε) να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της ζημιογόνου πράξεως ή παραλείψεως και της ζημίας που επήλθε (ΑΠ 831/2005, ΕλλΔικ 47/95). Η προκληθείσα από το δράστη ζημία είναι παράνομη όταν προσβάλλεται με τη συμπεριφορά του (πράξη ή παράλειψη) δικαίωμα του παθόντος προστατευόμενο από το νόμο και η υπαίτια παράλειψη του δράστη γεννά την προς αποζημίωση υποχρέωσή του, όταν αυτός ήταν υποχρεωμένος στην πράξη από το νόμο ή τη δικαιοπραξία ή την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη (Α.Π. 996/2004 ΕλλΔικ 47, 1624).

Συμφώνως προς τη διάταξη του άρθρου 922 του Α.Κ., ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλον σε μία υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παρανόμως κατά την υπηρεσία του. Η εφαρμογή της άνω διατάξεως προϋποθέτει: 1) σχέση προστήσεως, η οποία υπάρχει όταν ο προστήσας, που μπορεί να είναι και αντιπροσωπευόμενος σε υλικές ενέργειες, διατηρεί το δικαίωμα να δίδει οδηγίες και εντολές στον προστηθέντα αντιπρόσωπο του κατά τη διενέργεια υλικών κυρίως ενεργειών σε σχέση με τον τρόπο εκπληρώσεως της υπηρεσίας του ή ο τελευταίος υπόκειται σε συγκεκριμένες υποχρεώσεις, 2) ενέργεια του προστηθέντος παράνομη και υπαίτια, πληρούσα τις προϋποθέσεις του άρθρου 914 του Α.Κ., και 3) η ενέργεια αυτή του προστηθέντος να έγινε κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας που του είχε ανατεθεί βάσει συμβάσεως (μισθώσεως εργασίας, εντολής κ.λπ.), ακόμη και κατά κατάχρηση της υπηρεσίας του αυτής, η οποία υφίσταται όταν η ζημιογόνος πράξη τελέσθηκε εντός των ορίων των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον προστηθέντα ή επ΄ευκαιρία ή εξ αφορμής της υπηρεσίας, αλλά κατά παράβαση των εντολών και των οδηγιών που δόθηκαν σ` αυτόν, ή καθ` υπέρβαση των καθηκόντων του, που διέπουν την μεταξύ τους σχέση, εφόσον μεταξύ της ζημιογόνου ενέργειας του προστηθέντος και της υπηρεσίας που ανατέθηκε σ` αυτόν υπάρχει εσωτερική συνάφεια υπό την έννοια ότι η αδικοπραξία δε θα ήταν δυνατόν να υπάρξει χωρίς την ιδιαίτερη σχέση ή ότι η τελευταία υπήρξε το αναγκαίο μέσον για την τέλεση της αδικοπραξία, που κατέστη (η τέλεση) δυνατή, εξαιτίας ακριβώς της θέσεως των μέσων και των ευκαιριών που ανέθεσε ο προστήσας στο πλαίσιο της ειδικής σχέσεως προς τον προστηθέντα) και με την χρησιμοποίηση τους για άλλο σκοπό από εκείνον για τον οποίο του ανατέθηκαν. Επισημαίνεται δε ότι είναι αδιάφορη η νομική σχέση που συνδέει τον προστήσαντα με τον προστηθέντα και αρκεί το γεγονός ότι ο τελευταίος, όταν αδικοπρακτούσε τελούσε υπό τις οδηγίες και τις εντολές του προστήσαντος, ως προς τον τρόπο εκπληρώσεως των καθηκόντων του, χωρίς να είναι απαραίτητη και η διαρκής επίβλεψη του, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση, πάντως, ότι ο προστηθείς ενεργούσε προς διεκπεραίωση υποθέσεως και γενικώς προς εξυπηρέτηση συμφερόντων του προστήσαντος. Αρκεί ο προστηθείς να ενεργεί υπό τον έλεγχο του προστήσαντος ή έστω υπό την επίβλεψή του, με την έννοια ότι δεν απαιτούνται οπωσδήποτε δεσμευτικές ειδικές εντολές, αλλά αρκούν και γενικές οδηγίες στο πλαίσιο χαλαρής εξάρτησης, που επιτρέπει, όμως, μια γενική εποπτεία (ΑΠ 698/2012 Τ.Ν.Π. Νόμος). Αν με τη βούληση του προστήσαντος ο αρχικός προστηθείς έχει δυνατότητα να χρησιμοποιεί τρίτους (υποπροστηθέντες) στη διεκπεραίωση της υποθέσεως του προστήσαντος, αυτοί θεωρούνται προστηθέντες του αρχικού προστήσαντος, ο δε τελευταίος ευθύνεται και για τις αδικοπραξίες των υποπροστηθέντων, σύμφωνα με την προαναφερθείσα διάταξη, χωρίς να προσαπαιτείται να ασκεί έλεγχο ή να δίδει οδηγίες και εντολές σε αυτούς. Η ευθύνη του προστήσαντος και του προστηθέντα είναι εις ολόκληρον (ΑΠ 291/2011 ΔΕΕ 2011/922). Εξάλλου από τα άρθρα 682, 688 – 691 του Α.Κ. προκύπτει ότι, δε θεωρείται προστηθείς του εργοδότη ο εργολάβος, που δε βρίσκεται σε σχέση εξαρτήσεως, ο εργοδότης όμως ευθύνεται για τα πταίσματα του εργολάβου κατά την εκτέλεση του έργου, όταν έχει διαφυλάξει για τον εαυτό του τη διεύθυνση και την επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου, οπότε αφού υπακούει στις οδηγίες του ο εργολάβος, θεωρείται προστηθείς του (ΑΠ 875/2012 Τ.Ν.Π. Νόμος). Τα προαναφερόμενα ισχύουν και επί εκτελέσεως δημοσίου έργου, δεδομένου ότι η έναντι των τρίτων ευθύνη του κυρίου του έργου, ως προστήσαντος δεν αποκλείεται από τη διάταξη του άρθρου 34§3 του Π.Δ. 609/1985, που εκδόθηκε κατ` εξουσιοδότηση του άρθρου 27 του Ν. 1418/1984, κατά την οποία «ο ανάδοχος σε κάθε περίπτωση βαρύνεται…, με τις δαπάνες αποζημιώσεων ζημιών στο προσωπικό του, στον κύριο του έργου ή σε οποιονδήποτε τρίτο…», αφού η διάταξη αυτή ρυθμίζει τις εσωτερικές σχέσεις μεταξύ αναδόχου και κυρίου του έργου, χωρίς να τροποποιεί την κατά το άρθρο 922 του Α.Κ. ευθύνη του τελευταίου απέναντι στο ζημιωθέντα (ΕφΛαμ 122/2011 Τ.Ν.Π. Νόμος, ΕφΠατρ 892/2006 ΑχαΝομ 2007/110), απλώς έχει περιεχόμενο υποσχέσεως ελευθερώσεως, υπό την έννοια του άρθρου 478 του Α.Κ. και παρέχει στον κύριο του έργου αξίωση αναγωγής κατά του αναδόχου για την αποζημίωση που η ίδια οφείλει σε ζημιωθέντες τρίτους (ΠΠρΑθ 2/2006 ΧρΙΔ 2006/222).

Περαιτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17§§3, 4 του Ν. 3212/2003: «3. Αρμοδιότητες σχετικές με την ευθύνη συντήρησης, λειτουργίας ή εκμετάλλευσης οδικών δικτύων, οι οποίες σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία ασκούνται από το Δημόσιο και νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, αν αφορούν την Εγνατία Οδό, ανήκουν αποκλειστικώς στην εταιρεία «Εγνατία Οδός Α.Ε.» και ασκούνται από αυτήν. 4. Η εταιρεία «Εγνατία Οδός Α.Ε.» έχει έναντι κάθε υπευθύνου αξίωση αποκατάστασης κάθε ζημίας που προκαλείται στον αυτοκινητόδρομο της Εγνατίας Οδού». Η «Εγνατία Οδός Α.Ε.» ιδρύθηκε βάσει των εξουσιοδοτικών διατάξεων του άρθρου 5§§6-7, 15 του Ν. 2229/1994, κατά τις οποίες «6. Με κοινές αποφάσεις … μπορεί να ιδρύονται νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου χωριστά για κάθε μεγάλο έργο … προσδιορίζεται το συγκεκριμένο έργο, την πραγματοποίηση του οποίου αναλαμβάνει η εταιρεία και καθορίζεται κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια … 7. Σκοπός των εταιριών αυτών είναι: α. Η ολική ή μερική μελέτη, κατασκευή, επέκταση, συντήρηση, οργάνωση, εξοπλισμός και εκμετάλλευση κάθε είδους έργου υποδομής, καθώς και η διοίκηση, επίβλεψη και παρακολούθησή τους … β. Η ολική η μερική ανάθεση, απευθείας, εφόσον αυτό επιτρέπεται από τις κειμενες διατάξεις ή με διαγωνισμό σε τρίτους, της μελέτης και/ή κατασκευής και/ή επέκτασης και/ή συντήρησης και/ή οργάνωσης και/ή εξοπλισμού και/ή εκμετάλλευσης των έργων υποδομής για τα οποία έχουν συσταθεί, καθώς και της επίβλεψης και/ή παρακολούθησης της εκτέλεσης των σχετικών συμβάσεων και του ελέγχου των σχετικών μελετών. 15. Οι εταιρείες απολαύουν όλων των διοικητικών, οικονομικών και δικαστικών ατελειών, καθώς και όλων των δικονομικών προνομίων του Δημοσίου. Οι διατάξεις του Κώδικα Δικών Δημοσίου εφαρμόζονται και στις εταιρείες αυτές. Σύμφωνα με την υπ΄ αρ. 1692/96/ΕΕ της 23ης Ιουλίου 1996 απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου «περί των κοινοτικών προσανατολισμών για την ανάπτυξη των διευρωπαϊκών δικτύων μεταφορών», η Εγνατία Οδός ανήκει στο Διευρωπαϊκό οδικό δίκτυο. Σύμφωνα επίσης με την ανωτέρω απόφαση, στις οδούς του Διευρωπαϊκού Δικτύου πρέπει να παρέχονται στους χρήστες υποδομές υψηλής ποιότητας υπό αποδεκτούς οικονομικούς όρους και να εξασφαλίζεται η παροχή υψηλού και ομοιόμορφου επιπέδου υπηρεσιών άνεσης και ασφάλειας. Η τήρηση των παραπάνω συνθηκών έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη συνέργεια και συμμετοχή των χρηστών της οδού στις ενέργειες διασφάλισης του επιπέδου ασφάλειας και άνεσης της οδού με τη συμμόρφωσή τους σε συγκεκριμένους κανόνες και ρυθμίσεις. Με σκοπό τον προσδιορισμό των σχέσεων της Εταιρείας «Εγνατία Οδός Α.Ε.» με τους χρήστες της Εγνατίας Οδού, έχοντας ως στόχο την εξασφάλιση των παραπάνω συνθηκών και αφού λήφθηκε υπόψη όλο το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, συντάχθηκαν από τον Τομέα Λειτουργίας και Συντήρησης της «Εγνατία Οδός Α.Ε.», οι «Οδηγίες Λειτουργίας Εγνατίας Οδού», στο τρίτο κεφάλαιο των οποίων ορίζονται τα σχετικά με τη συντήρηση, επίβλεψη και αστυνόμευση του αυτοκινητοδρόμου. Οι οδηγίες αυτές εγκρίθηκαν με την υπ΄ αρ. Δ1ο/ο/8/60/12.07.2004 απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ με την υπ΄ αρ. Δ3β/156/10-Ω/30.06.2003 απόφαση του αυτού Υπουργείου εγκρίθηκαν οι «Οδηγίες Συντήρησης Αυτοκινητοδρόμων», διότι κατά το νόμο (3212/2003) η ευθύνη για τη λειτουργία και συντήρηση του αυτοκινητοδρόμου της Εγνατίας οδού ανήκει στη συντάξασα τις οδηγίες εταιρεία. Κατά τις κείμενες διατάξεις, η «Εγνατία Οδός Α.Ε.», για 50 χρόνια από της ιδρύσεώς της, έχει την αρμοδιότητα συντήρησης και λειτουργίας, μεταξύ άλλων, του αυτοκινητοδρόμου Α2- Εγνατία Οδός. Όπως συνοψίζει η ίδια η εταιρεία τις αρμοδιότητές της (οράτε επίσημο διαδικτυακό της τόπο, όπου, μάλιστα, έχει εγκαταστήσει σχετική εφαρμογή στην ιστοσελίδα της για αναφορά βλαβών, προκειμένου να βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες συντήρησης και λειτουργίας, προφανώς από την ίδια): Συντήρηση είναι ο συνδυασμός ενεργειών τεχνικής, διοικητικής και διαχειριστικής φύσεως που σκοπεύουν στη διατήρηση ενός στοιχείου σε τέτοια κατάσταση ώστε αυτό, στη διάρκεια της ζωής του, να λειτουργεί κατά τον προορισμό του (ΕΛΟΤ ΕΝ 13306). Λειτουργία είναι το σύνολο των ενεργειών, δραστηριοτήτων και διαδικασιών που απαιτούνται αφενός για την εξασφάλιση ασφαλούς και απρόσκοπτης κυκλοφορίας επί της οδού και αφετέρου για την αποτελεσματική διαχείριση της κυκλοφορίας και την παροχή των αναγκαίων υπηρεσιών στους χρήστες (Οδηγίες λειτουργίας Εγνατίας Οδού – Απόφαση Δ1α/ο/8/60/12.07.2004 ΥΠΕΧΩΔΕ). Βασικές δράσεις των υπηρεσιών συντήρησης και λειτουργίας της Εταιρείας αποτελούν οι καθημερινές επιθεωρήσεις (Τεχνική Αστυνόμευση), οι εργασίες επισκευής/αποκατάστασης και βελτίωσης, οι εργασίες χειμερινής συντήρησης, η αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών καθώς και η λειτουργία των Κέντρων Ελέγχου Κυκλοφορίας και των Σταθμών Διοδίων. Η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε. (ΕΟΑΕ), για την υλοποίηση των εργασιών συντήρησης και λειτουργίας του οδικού δικτύου των αυτοκινητοδρόμων της (κύριου άξονα και καθέτων αξόνων), έχει εγκατεστημένους κατόπιν σχετικών δημοπρατήσεων, έξι (6) Αναδόχους συντήρησης και λειτουργίας. Η Εταιρεία εποπτεύει τους υπόψη Αναδόχους στην εκτέλεση των σχετικών εργασιών και ενεργειών που απαιτούνται για να διατηρείται το οδικό δίκτυο σε άριστη κατάσταση και με απρόσκοπτη – ασφαλή λειτουργία. Στο τέταρτο τμήμα συντήρησης και λειτουργίας της Εγνατίας Οδού, αρμόδιος ανάδοχος είναι η «ΙΟΝΙΟΣ Α.Ε.», η οποία συνήψε συμβάσεις, με όρους συμβατούς προς τις ως άνω νομοθετικές διατάξεις. Ειδικότερα, με τον όρο 1.4.1. της ειδικής συγγραφής υποχρεώσεων, που συνήψε με την εργοδότη της, ως «ανάδοχος υπόκειται στον έλεγχο της Υπηρεσίας, που εκπροσωπείται από το προσωπικό Επίβλεψης του Έργου», που, όπως προαναφέρθηκε, επειδή αφορούν την Εγνατία Οδό, ανήκουν αποκλειστικώς στην εταιρεία «Εγνατία Οδός Α.Ε.» και ασκούνται από αυτήν. Συνεπώς, κατά τα ανωτέρω, επί αξιώσεων αποζημίωσης τρίτου λόγω επικαλούμενης αδικοπραξίας, οφειλόμενης σε πράξη ή παράλειψη στη συντήρηση και λειτουργία στο τέταρτο τμήμα της Εγνατίας Οδού, ευθύνονται εις ολόκληρον αφ΄ ενός μεν υποκειμενικώς η ανάδοχος «Ιόνιος Α.Ε.», αφ΄ ετέρου δε αντικειμενικώς η κυρία του έργου «Συντήρηση και λειτουργία του τμήματος από Α/Κ Αγίου Ανδρέα μέχρι Κήπους», δηλαδή η «Εγνατία Α.Ε.», στην οποία παραχωρήθηκε κατά νόμο η επίβλεψη και παρακολούθηση εκτέλεσης των εν λόγω συμβάσεων δημοσίων έργων. Το αυτό ισχύει και προκειμένης αναδοχής για την κατασκευή συμπληρωματικών εργασιών διαμόρφωσης με άλλους αναδόχους. Συναφώς, παρίσταται νόμω αβάσιμη η άρνηση εκ μέρους της «Εγνατίας Α.Ε.» ευθύνης της εκ προστήσεως σε σχετικές δίκες.

Τέλος, όπως ορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 300§1 εδ. α` του Α.Κ., αν εκείνος που ζημιώθηκε συντέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκταση της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Πότε συντρέχει τέτοια περίπτωση κρίνεται εκάστοτε από το σύνολο των περιστατικών, καθώς και από τις κρατούσες ηθικές και κοινωνικές αντιλήψεις. Ειδικότερα, πρώτα εξετάζεται, εάν ο συνηθισμένος επιμελής άνθρωπος μπορούσε με κατάλληλη ενέργεια ή παράλειψη να αποφύγει στη συγκεκριμένη περίπτωση τη ζημία ή να την περιορίσει και δεύτερον, αν εκείνος που ζημιώθηκε, ώφειλε, ως έντιμος και επιμελής κοινωνικός άνθρωπος να προβεί στην δυνατή αυτή ενέργεια ή παράλειψη (ΕφΑθ 253/2012, ΕΦΑΔ 2012/837 κι εκεί εκτενείς παραπομπές).

Στην κρινόμενη αγωγή του ο ενάγων εκθέτει ότι οδηγώντας στον αναφερόμενο χρόνο και εντός της Εγνατίας Οδού, μεταξύ Ιάσμου και Κομοτηνής, το περιγραφόμενο κατά τα στοιχεία Ι.Χ.Ε. Ιδιοκτησίας του, επέπεσε επί σκύλοιυ, που είχε εισέλθει στην οδό μάλλον από πλημμελή συντήρηση της περιφράξεως που υπάρχει εκατέρωθεν της οδού, κατά παράβαση των σχετικών οδηγιών και εντολών της εναγομένης για ασφαλή λειτουργία του δρόμου προς τις προστηθείσες από αυτήν εταιρίες. Ισχυριζόμενος όοτι, αποτέλεσμα της ως άνω πρόσκρουσης υπήρξη η πρόκληση των περιγραφομένων υλικών ζημιών, που συνίστανται στην αγορά ανταλλακτικών, την επισκευή του αυτοκινήτου του, τη δαπάνη για τη μεταφορά αυτού από το σημείο σύγκρουσης στην Αλεξανδρούπολη, τη δαπάνη για μίσθωση αυτοκινήτου και την πρόκληση ηθικής του βλάβης, ζητά να υποχρεωθεί η εναγομένη, με απόφαση προσωρινής εκτελεστή, να του καταβάλλει το συνολικό ποσό των 1.935,99 ευρώ νομιμοτόκως από 16-03-2010, αλλιώς από της επιδόσεως της αγωγής και να καταδικαστεί αυτή στην εν γένει δικαστική του δαπάνη.

Έτσι έχουσα η αγωγή, αρμοδίως και παραδεκτώς εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου (άρθρο 14, παρ.1 α , 35 ΚπολΔ) για να εκδικαστεί κατά τις διατάξεις της τακτικής διαδικασίας , είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτομένου κάθε αντίθετου ισχυρισμού της εναγόμενης, κατά της οποίας παραδεκτά στρέφεται σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Ειδικότερα, το άρθρο Α-5 της Ειδικής Συγγραφής Υποχρεώσεων της εργολαβικής μεταξύ της εναγομένης και των αναδόχων αυτή εταιρειών στην κατασκευή συμπληρωματικών έργων, το οποίο ορίζει ότι «5.5. Για κάθε περίπτωση ατυχήματος οφειλόμενου σε πράξεις ή παραλείψεις του Αναδόχου, των υπεργολάβων του ή/και του προσωπικού του, ο Ανάδοχος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ποινικά και αστικά. Οποιεσδήποτε αστικές ή ποινικές ευθύνες που προκύπτουν από οποιασδήποτε φύσης δυστυχήματα ή ζημίες στο προσωπικού του Αναδόχου ή σε τρίτους ή σε περιουσίες τρίτων που οφείλονται είτε σε αμέλεια ή υπαιτιότητα του προσωπικού του αναδόχου ή στις οποιεσδήποτε κατασκευαστικές δραστηριότητες του αναδόχου ή στην ύπαρξη του έργου καθεαυτού, βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τον ίδιο. Η ευθύνη καλύπτει όλη τη χρονική περίοδο από την υπογραφή της σύμβασης μέχρι και την εκπνοή του χρόνου εγγύησης», όπως και το άρθρο Α-15, κατά το οπίο «Ο Ανάδοχος οφείλει να παίρνει τα επιβαλλόμενα για κάθε περίπτωση μέτρα ασφαλείας για την πρόληψη οποιουδήποτε ατυχήματος ή ζημιάς στους χρήστες τς οδού, τα μέσα μεταφοράς και την οδό, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των έργων, είναι δε μόνος υπεύθυνος για αυτές και έχει αποκλειστικά αυτός όλες τις αστικές και ποινικές ευθύνες για κάθε τι που θα τύχει, είτε από δική του υπαιτιότητα, είτε από το εργαζόμενο σ΄ αυτόν εργατοτεχνικό προσωπικό, είτε από τα εργαλεία και τα μηχανήματα που απασχολούνται στο έργο του», ρυθμίζουν τις εσωτερικές σχέσεις μεταξύ αναδόχων και κυρίας του έργου – εναγομένης, χωρίς να τροποποιεί την κατά το άρθρο 922 του Α.Κ. ευθύνη της τελευταίας απέναντι στο ζημιωθέντα ενάγοντα, αλλά έχει περιεχόμενο –όπως αναλυτικά προεκτέθηκε- υποσχέσεως ελευθερώσεως, υπό την έννοια του άρθρου 478 του Α.Κ. Περαιτέρω, η αγωγή παρίσταται νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις που αναφέρθηκαν στη μείζονα πρόταση της παρούσας και σ΄ αυτές των άρθρων 346 του Αστικού Κώδικα και 907, 908§1 εδ. δ΄, 176 του Κ.Πολ.Δ. και θα πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω, για να κριθεί αν είναι βάσιμη και από ουσιαστική άποψη μετά και τη διατύπωση της καταβολής του προσήκοντος τέλος δικαστικού ενσήμου, με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (βλ. Υπ’ αριθ. ……… αγωγόσημα).

Η εναγομένη, με όσα ανέπτυξε προφορικά η πληρεξούσια δικηγόρος της αρνήθηκε την αγωγή και ζήτησε την απόρριψή της και κατ΄ αναφορά στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε στην έδρα, προέβαλε ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντος σε ποσοστό 95%, λόγω της αδυναμίας του να αποφύγει το εμπόδιο επί του οποίου προσέκρουσε, όπως αναλυτικά περιγράφει τα θεμελιούντα αυτή περιστατικά. Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά ένσταση οικείου πταίσματος, προτείνεται νόμιμα (άρθρα 262§1, 269§1 του Κ.Πολ.Δ. και 300 του Α.Κ.) και θα εξεταστεί κατ΄ ουσία μαζί με την αγωγή.

Από τις επ’ ακροατηρίου ένορκες καταθέσεις της μάρτυρας της εναγομένης και ανωμοτί διευκρινήσεις του ενάγοντος, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του δικαστηρίου τούτου, τα νομίμως μετ’ επικλήσεως προσκομισθέντα έγγραφα, τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς και ομολογίες, τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής χρήσιμων ως δικαστικών τεκμηρίων και την εν γένει συζήτηση της υπόθεσης , πρόεκυψαν τα ακόλουθα: Στις 28 – 12- 2009 και περί ώρα 5:20 πρωϊνή, επί της Εγνατίας Οδού, μεταξύ Ιάσμου και Κομοτηνής, ενώ ο ενάγων οδηγούσε υπό συνθήκες σκότους το υπ’ αριθ. Κυκλ. ΝΖΖ – 5787 Ι.Χ.Ε. Αυτοκίνητο του, μάρκας FORD FOCUS, 1400 κυβ. Μοντέλο 2002 και εκινείτο κανονικά στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, στην πορεία του παρεμβλήθηκαν δύο σκύλοι, χρώματος σκούρου, βρισκόμενοι σε ταραχή. Παρότι, παρά τον αιφνιδιασμό του, προσπάθησε να τους αποφύγει με πέδηση του αυτοκινήτου του, δεν απέφυγε το ένα εξ αυτών και επέπεσε επ’ αυτού (βλ. Δελτίο οδικού τροχαίου ατυχήματος υλικών ζημιών Τ.Τ. Κομοτηνής) με αποτέλεσμα την πρόκληση υλικών ζημιών στο άνω όχημα του. Την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της ύπαρξης του εμποδίου επί του οδοστρώματος και της ακολουθήσασας πρόσκρουσης, δεν προέκυψε αποδεικτικά, να διέκοψε κάποια συμπεριφορά του ενάγοντος, κανονικά κινούμενου και θα πρέπει η προβληθείσα ένστασης συνυπαιτιότητας του να απορριφθεί. Η ύπαρξη σκύλων σε δρόμο σκύρου χρώματος, ίδιου με την άσφαλτο, σε δρόμο μη φωτιζόμενο, δεν ήταν δυνατό, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, να γίνουν αντιληπτά από οδηγό, κινούμενο με ταχύτητα επιτρεπόμενη στον αυτοκινητόδρομο και δη από απόσταση ικανή που θα του επιτρέψει να τα αποφύγει και άλλωστε κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε. Δεν αποδείχθηκε επίσης ότι η ύπαρξη σκύλων στην άνω οδό, προήλθε από ανωτέρα βία, δηλαδή συνθήκες μη δυνάμενες να προβλεφθούν από την ανάδοχο της εναγομένης, ούτε ότι δεν υπήρξη για τέτοιο λόγο δυνατός ο εντοπισμός του εμποδίου από τους εποπτεύοντες τον αυτοκινητόδρομο (ομάδες άμεσης επέμβασης) που υποχρεωτικά υπάρχουν σ’ αυτόν. Συνεπώς, αιτία του επιδίκου ατυχήματος αποτελεί η παράλειψη της αναδόχου της εναγομένης ν’ αστυνομεύει επαρκώς την ύπαρξη εμποδίων επί του οδοστρώματος και να λάβει μέτρα προς αποφυγή αυτών (συντήρηση περιφράξεως) με αποτέλεσμα η εναγομένη να ευθύνεται αντικειμενικά για τις ζημιές που προκλήθηκαν, στο αυτοκίνητο του ενάγοντος, κατά τα στην αρχή της παρούσας λεπτομερώς εκτεθέντα.

Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι από το ατύχημα που ιστορήθηκε, προκλήθηκαν στο αυτοκίνητο του ενάγοντος οι περιγραφόμενες στην αγωγή ζημίες (ψυγείο νερού, βεντιλατέρ, προφυλακτήρας, τροχός, ζάντα τροχού κ.τ.λ.π.) για την αποκατάσταση των οποίων (αγορά ανταλλακτικών, τεχνικά και βαφή) ο ενάγων δαπάνησε το συνολικό ποσό των 687, 56 ευρώ με το Φ.Π.Α. όπως τούτο φαίνεται από την υπ’ αριθ. 633/2009 α.π.υ. Της εταιρίας Χ. Αναγνώστου , Κομοτηνή, την υπ’ αριθ. 884/09 απόδειξη λιανικής πώλησης της Ο.Ε. AUTO COLOUR SERVICE ME, Χρ. Παπαδόπουλος Φ. Σάββας Χαλκίδης, Κορδελιό Θεσσαλονίκης όπου υπηρετεί ως στρατιωτικός και την υπ΄αριθ. 111/10 απόδειξη παροχής υπηρεσιών της ίδιας ως άνω εταιρίας. Επίσης απαιτήθηκε το ποσόν των 195 ευρώ από την Ο.Ε. »Αφοί Κωνσταντίνου – EXPRESS SERVICE» για τη μεταφορά του εν λόγω οχήματος από τον τόπο της συγκρούσεως στην Αλεξανδρούπολη, όπως τούτο φαίνεται από τις υπ’ αριθ. 4742/2009 και 555/2009 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών της ανωτέρω. Τέλος, ο ενάγων, αναγκάστηκε να μισθώσει αυτοκίνητο για τη μεταφορά του από τη Θεσσαλονίκη στην Αλεξανδρούπολη, στις 4-1-2010 και κατέβαλε για το σκοπό αυτό, το ποσόν των 53, 43 ευρώ στην εταιρία μισθώσεων οχημάτων, υπό την επωνυμία OLYMPIC A.E.

Ο ενάγων, από τη σε βάρος του αδικοπραξία υπέστη ηθική βλάβη, δοκίμασε τρόμο από την αναπάντεχη για διευρωπαϊκό οδικό δίκτυο αιφνίδια παρεμβολή του εμποδίου στην πορεία του, στεναχωρήθηκε για τις ζημιές του αυτοκινήτου του και στερήθηκε τη χρήση αυτού, δικαιούται συνεπώς χρηματικής ικανοποιή΄σεως προς αποζημίωση του, το ύψος της οποίας, ενόψει των συνθηκών του ενδίκου τροχαίου και της υπαιτιότητας των διαδίκων, πρέπει ν’ ανέλθει κατά την κρίση του δικαστηρίου, στο ποσόν των 500 ευρώ.

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, θα πρέπει η κρινόμενη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή, ως προκύψασα εν μέρει βάσιμη και στην ουσία, υποχρεωθεί δε η εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσόν των 1.435,99 ευρώ , νομιμοτόκτως από της επιδόσεως της αγωγής. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος θα επιβληθούν στην εναγομένη (176, 191 παρ.2 ΚπολΔ), θα οριστούν δε ειδικότερα στο διατακτικό.

Για τους λόγους αυτούς

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσόν των 1435,99 ευρώ νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής.

Κηρύσσει την άνω διάταξη προσωρινώς εκτελεστή.

Επιβάλλει δικαστικά έξοδα του ενάγοντος στην εναγομένη, ορίζει αυτά δε στο ποσόν των 160 ευρώ.