ARM PUMP άλλη μια «πανδημία» του MotoGP
Σε ενάμιση μήνα, τέσσερις αναβάτες MotoGP έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για το ίδιο πρόβλημα στα χέρια τους, για ARM PUMP, σύνδρομο διαμερίσματος του βραχίονα. Ένα σύνδρομο που φαίνεται αν χτυπά όλο και περισσότερους αναβάτες σε μεγαλύτερη συχνότητα.
Τι είναι όμως το ARM PUMP και τι λένε οι ειδικοί ??
To ARM PUMP, το χρόνιο σύνδρομο διαμερίσματος του βραχίονα είναι μια κλινική κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο αναπτύσσει διαλείπων (που δεν είναι συνεχής) έντονο πόνο στους πήχεις, μετά από μια περίοδο άσκησης ή κόπωσης. Ο πόνος θεωρείται ότι προκύπτει λόγω οιδήματος των μυών του αντιβραχίου που επηρεάζει τη ροή του αίματος και προκαλεί την ελάττωση στα επίπεδα του οξυγόνου.
Ο Dr Mir, εξηγεί ποια είναι αυτή η ασθένεια που εμφανίζεται όλο και περισσότερο στους οδηγούς του MotoGP, που τους προκαλεί πόνο και απώλεια δύναμης στο χέρι, καθώς και μείωση της αφής στα δάχτυλα: «Το σύνδρομο διαμερίσματος του βραχίονα συμβαίνει επειδή οι επαναλαμβανόμενες μυϊκές προσπάθειες υψηλής έντασης απαιτούν έναν ηλεκτρικό μηχανισμό συστολής- χαλάρωσης μυών που ελέγχεται από ένα ένζυμο που ονομάζεται ακετυλοχολίνη. Αυτός ο μηχανισμός μεταβάλλεται σε ορισμένες περιστάσεις , δημιουργώντας την ανάγκη για αύξηση του όγκου λόγω μόνιμης συστολής των μυών. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν, διότι οι περιτονίες που περιβάλλουν τους μυς είναι πολύ άκαμπτες και προκαλούν νευροαγγειακή συμπίεση του ανατομικού κυττάρου.»
Επιπλέον, μιλά για τις λύσεις σε αυτό το πρόβλημα του συνδρόμου. «Αρχικά, προσπαθούμε να το λύσουμε με φυσιοθεραπεία και εργονομικές μεθόδους για να βελτιώσουμε τη διαδικασία. Αν δεν βελτιωθεί, προχωράμε σε άνοιγμα της περιτονίας μόνο των προσβεβλημένων μυών.»
ARM PUMP: To χρόνιο σύνδρομο διαμερίσματος του βραχίονα είναι μια κλινική κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο αναπτύσσει διαλείπων (που δεν είναι συνεχής ) έντονο πόνο στους πήχεις, μετά από μια περίοδο άσκησης ή κόπωσης. Ο πόνος θεωρείται ότι προκύπτει λόγω οιδήματος των μυών του αντιβραχίου που επηρεάζει τη ροή του αίματος και προκαλεί την ελάττωση στα επίπεδα του οξυγόνου.
Το arm pump συνήθως εμφανίζεται σε νεότερους ενήλικες, κυρίως άνδρες. Συχνά συνδέεται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως το motocross και οι αγώνες δρόμου, αλλά και σε άλλες δραστηριότητες, όπως η κωπηλασία, η άρση βαρών και η ορειβασία.
Θεωρείται ότι οι αναβάτες που συμμετέχουν στο motocross και σε αγώνες δρόμου το παθαίνουν περισσότερο και αυτό οφείλεται στο συνδυασμό της δόνησης, και τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις του καρπού για τον έλεγχο του γκαζιού. Τα συμπτώματα συνήθως ξεκινούν περίπου 7 λεπτά από την έναρξη του αγώνα, τα οποία εμφανίζονται πλήρως μετά τη διακοπή, σε διάστημα από 12 λεπτά έως και 24 ώρες.
Το αντιβράχιο συνήθως το αισθάνονται σκληρό και σφιχτό, με πόνο. Επίσης μπορεί να υπάρχει μούδιασμα στο χέρι, ή κράμπες των μυών του αντιβραχίου, αδυναμία ή αδεξιότητα.
Για να γίνει η διάγνωση ο γιατρός σας θα σας κάνει ερωτήσεις και θα εκτελέσει ειδικές εξετάσεις. Συχνά, η κλινική εξέταση θα είναι φυσιολογική. Ο γιατρός σας θα σας παραπέμψει συνήθως σε έναν ειδικό χειρουργό για τις εξετάσεις, όταν υπάρχουν υπόνοιες. Οι εξετάσεις που μπορούν να γίνουν είναι πολλές, από μαγνητική τομογραφία, μέτρηση της μέτρηση της πίεσης στη πάσχουσα περιοχή πριν και κατά τη διάρκεια της άσκησης και διάφορες άλλες εξετάσεις που θα κρίνει ο γιατρός.
Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, αρχικά είναι συντηρητική με διακοπή της καταπόνησης και ανάπαυση, που δεν είναι πάντα επιτυχής.
Το arm pump μπορεί να θεραπευτεί με χειρουργική επέμβαση για να απελευθερώσει η περιτονία (κάλυμμα συνδετικού ιστού) του μυός. Αυτό γίνεται συνήθως υπό γενική αναισθησία και ο ιστός μπορεί είτε να χωριστεί ή να αφαιρεθεί. Τα αποτελέσματα αυτών των δύο διαδικασιών πιστεύεται ότι είναι το ίδιο. Όταν η διάγνωση είναι σωστή, η έκβαση είναι επιτυχής στην πλειονότητα των ασθενών (80-90%). Η ικανοποίηση των ασθενών έχει αναφερθεί ότι είναι πολύ υψηλή μετά την διαδικασία αυτή.
Μετά από χειρουργική επέμβαση ο ασθενής πρέπει να ξεκουράσει το βραχίονα, αλλά δεν απαιτείται νάρθηκας. Η πληγή πρέπει να διατηρείται στεγνή για 10 ημέρες. Τα περισσότερα άτομα μπορούν να επιστρέψουν στον αθλητισμό ή στο επάγγελμά τους σε τέσσερις έως έξι εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Related Posts
Randomizer
