Το Grand Prix της Βαρκελώνης δεν θα είναι μόνο ο τελευταίος γύρος της σεζόν, αλλά και το τελευταίο (προς το παρόν) αγωνιστικό Σαββατοκύριακο για τρεις αναβάτες MotoGP.
Οι Aleix Espargarò, Takaaki Nakagami και Augusto Fernandez δεν θα είναι στο grid το 2025 και όλοι θα μεταβούν στο ρόλο των οδηγών δοκιμών.
Ενώ η άφιξή των Espargaro και Nakagami στην ομάδα δοκιμών της Honda έχει ήδη ανακοινωθεί επίσημα, για τον Augusto Fernandez δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση, παρόλο που ο ίδιος έχει επιβεβαιώσει επανειλημμένα ότι θα ενταχθεί στη Yamaha ως οδηγός δοκιμών.
Το MotoGP “χάνει” τον βετεράνο Aleix Espargarò. Γεννημένος το 1989, έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πριν από 20 χρόνια, όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως έκτακτη συμμετοχή στη Βαλένθια. Η καριέρα του Aleix ήταν πολύ ιδιαίτερη. Στα 125 δεν πέτυχε σπουδαία αποτελέσματα ούτε στα 250. Είχε μια ευκαιρία το 2009 όταν τον κάλεσε η Pramac, η οποία χρειαζόταν αντικατάσταση του Mika Kallio, ο οποίος μεταφέρθηκε στην εργοστασιακή ομάδα για να αντικαταστήσει τον Stoner. Οι καλές θέσεις στο ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία έπεισαν την ομάδα του Campinoti να υπογράψει μαζί του για το 2010.
Η περιπέτειά του στην κορυφαία κατηγορία, ωστόσο, διήρκεσε μόνο ένα χρόνο και το 2011 ο Aleix έκανε το ντεμπούτο του στο Moto2, όπου πήρε ένα βάθρο στη Βαρκελώνη και τίποτα άλλο. Η ευκαιρία του ήταν η κατηγορία CRT, στο MotoGP. Το 2012 και το 2013 (με τα χρώματα της ομάδας Aspar) ήταν ο καλύτερος στην υποκατηγορία με το ART (μια Aprilia SBK). Το ίδιο αποτέλεσμα είχε όταν μετακόμισε στην Open, με την Yamaha της ομάδας Forward το 2014, σεζόν στην οποία κατέκτησε επίσης μια pole position και το πρώτο βάθρο στο MotoGP χάρη στη 2η θέση στην Αραγονία.
Εκείνη την χρονιά, η Suzuki τον έφερε στην ομάδα της για την επιστροφή της στο MotoGP. Ο Espargarò οδήγησε για την SUZUKI για δύο χρόνια πριν τον ζητήσει η Aprilia. Η μοτοσυκλέτα από το εργοστάσιο του Noale ήταν η Σταχτοπούτα του MotoGP, αλλά ο Ισπανός συμφώνησε να πάρει το έργο στους ώμους του. Χρειάστηκε χρόνος, από το 2017 έως το 2020 υπήρχαν πολλοί πόνοι και λίγες χαρές, αλλά το πρώτο βάθρο έφτασε στο Σίλβερστοουν το 2021.
Το 2022 ήταν μια επιβεβαίωση με την πρώτη νίκη του Aleix στην καριέρα του στην Αργεντινή και 6 βάθρα. Διπλασίασε τις επιτυχίες του το 2023, ενώ φέτος κέρδισε το Sprint στην Barcelona. Για την Aprilia είχε γίνει ο ‘καπετάνιος’ και η άφιξη του Martin στο Noale είναι επίσης δική του δουλειά. Μετά την αποχώρησή του από τους αγώνες, ωστόσο, προτίμησε να μετακομίσει στο Τόκιο αντί να μείνει στην Ιταλία, παίρνοντας μαζί του τον επικεφαλής του πληρώματος (Antonio Jimenez) και ακολουθώντας τον Romano Albesiano στο HRC.
Ο Nakagami συνδέθηκε με τη Honda σχεδόν σε όλη του την καριέρα, εξαιρουμένων των δύο ετών με την Aprilia στα 125. Ο Ιάπωνας είναι επίσης παλιός γνώριμος του παγκόσμιου πρωταθλήματος, το ντεμπούτο του χρονολογείται από το 2007. Έκτισε την καριέρα του στη Moto2, όπου αγωνίστηκε από το 2012 (με μερικές εμφανίσεις το 2011) έως το 2017, κερδίζοντας δύο νίκες και 14 βάθρα. Στο MotoGP έφτασε το 2018, με την υποστήριξη του χορηγού Idemitsu. Για 6 χρόνια ήταν στην πρώτη κατηγορία στην ομάδα του Lucio Cecchinello αλλά εκτός από τα πλασαρίσματα κατέκτησε μόνο μία pole position. Είναι λογικό ο Nakagami να παραμένει στην οικογένεια σε ρόλο δοκιμαστή.
Από τους τρεις, ο Augusto Fernandez είναι αυτός που έδωσε ελπίδες για μια διαφορετική καριέρα. Ο Μαδριλένος έκανε το ντεμπούτο του απευθείας στο Moto2 το 2017 και το 2019, στην πρώτη του πλήρη σεζόν, κέρδισε 3 GP με την ομάδα Pons. Θα μετακομίσει στο Marc VDS το 2020 και μετά στην Ajo το 2022. Ήταν η καλύτερή του σεζόν, αυτή στην οποία γίνεται παγκόσμιος πρωταθλητής στον τελευταίο αγώνα.
Δυστυχώς, η μετάβασή του στο MotoGP δεν ήταν η αναμενόμενη. Η KTM τον βάζει στην ομάδα Tech3, το 2023, στο ντεμπούτο του, δεν καταφέρνει κάτι καλό, και φέτος τα πάει ακόμα χειρότερα, επισκιασμένος από τον συμπαίκτη του Acosta. Το μέλλον του, όπως αναφέρθηκε, φαίνεται να είναι στη Yamaha, ακόμα κι αν ο κατασκευαστής της Iwata δεν έχει ακόμη επισημοποιήσει τίποτα για το θέμα.