Φοιτητές του MIT μετατρέπουν μία Ducati 900SS στην πρώτη open source μοτοσυκλέτα υδρογόνου

Το υδρογόνο, μία από τις πιο υποσχόμενες εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κάνει τώρα την είσοδό του και στον κόσμο των δύο τροχών, χάρη σε ένα εντυπωσιακό πειραματικό project από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT). Μία ομάδα φοιτητών παρουσίασε την πρώτη open source μοτοσυκλέτα υδρογόνου, βασισμένη σε μία Ducati 900SS της δεκαετίας του ’90, συνδυάζοντας κλασική μηχανική με καινοτομία αιχμής.

Η ομάδα Electric Vehicle Team του MIT δεν στοχεύει στην εμπορική παραγωγή, αλλά στη δημιουργία μιας αρθρωτής, εύκολα αναπαραγώγιμης και προσβάσιμης πλατφόρμας, με σκοπό την εκπαιδευτική χρήση και την εξέλιξη της τεχνολογίας υδρογόνου σε δίκυκλα. Η επιλογή της Ducati 900SS δεν ήταν τυχαία το στιβαρό πλαίσιο της αποτέλεσε ιδανική βάση για την τοποθέτηση του πλήρους υδρογονοκίνητου συστήματος «plug & play», που σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αποσυναρμολογείται και να επανασυναρμολογείται με ευκολία για πειραματισμό και βελτιώσεις.

«Στόχος μας ήταν να ανοίξουμε τη συζήτηση γύρω από τα μικρά υδρογονοκίνητα συστήματα», δήλωσε ο επικεφαλής του project, Aditya Mehrotra. «Η μοτοσυκλέτα δεν είναι ένα τελικό προϊόν, αλλά ένα εργαλείο για να δείξουμε τη δυναμική του υδρογόνου ως λύση στη μετακίνηση και να ενισχύσουμε τη ζήτηση για αντίστοιχες υποδομές ανεφοδιασμού».

Το μεγάλο στοίχημα της ομάδας ήταν η ενσωμάτωση όλων των βασικών εξαρτημάτων, δεξαμενή υδρογόνου, κυψέλη καυσίμου, ηλεκτροκινητήρας, ελεγκτές, σύστημα ψύξης, μέσα στον περιορισμένο χώρο μιας συμβατικής μοτοσυκλέτας. Όπως τόνισε η Annika Marschner, μέλος της ομάδας, η πρόκληση δεν ήταν μόνο τεχνική: «Η οργάνωση και η αποφυγή παρεμβολών ανάμεσα στα εξαρτήματα σε τόσο μικρό χώρο ήταν από τα δυσκολότερα σημεία. Παρ’ όλα αυτά, το project συνεχίζεται. Θέλουμε να το εξελίξουμε, να το προσαρμόσουμε και να αποτελέσει τη βάση για παρόμοιες προσπάθειες στο μέλλον».

Η συγκεκριμένη προσέγγιση προσφέρει μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική στις συμβατικές μπαταρίες, οι οποίες απαιτούν περισσότερο βάρος, μεγαλύτερο χρόνο φόρτισης και βασίζονται στην εξόρυξη σπάνιων γαιών. Το υδρογόνο, αντίθετα, προσφέρει ελαφριά δομή, ταχεία αναπλήρωση και μηδενικές εκπομπές, καθώς το μοναδικό παραπροϊόν της αντίδρασης είναι το νερό. Ενώ αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Toyota και η Hyundai έχουν ήδη επενδύσει στην τεχνολογία υδρογόνου, η εφαρμογή της σε μοτοσυκλέτες βρίσκεται ακόμη σε εμβρυακό στάδιο, κυρίως λόγω έλλειψης υποδομών και των τεχνικών δυσκολιών στη σμίκρυνση των συστημάτων.

Το εγχείρημα του MIT έρχεται να αποδείξει ότι όχι μόνο είναι εφικτό, αλλά και ότι μπορεί να αποτελέσει τον σπινθήρα για ένα πιο «πράσινο» μέλλον στους δύο τροχούς. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Mehrotra, «με λίγη τύχη, τέτοιου είδους projects θα βοηθήσουν το υδρογόνο να πάψει να είναι μια μακρινή υπόσχεση και να μετατραπεί σε μια απτή λύση κινητικότητας».