Οι Café Racer μοτοσυκλέτες γνωρίζουν μεγάλη άνθιση τα τελευταία χρόνια αφού αρκετές είναι οι εταιρίες που κυκλοφορούν τέτοιου είδους μοντέλα σαν μοντέλα παραγωγής. Είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε παρουσιάσεις Café Racer μοτοσυκλετών από διάφορους βελτιωτικούς οίκους ανά τον κόσμο. Οι σχεδιαστές τους έπαιρναν κάποια επιτυχημένα μοντέλα της αγοράς, και προσθέτοντας τους κάποια ξωτικά περιφερειακά εξαρτήματα αλλά και το ιδιαίτερο προσωπικό στυλ που χαρακτηρίζει τον καθένα ξεχωριστά έβγαζαν συνήθως θετικά αποτελέσματα με όμορφες μοτοσυκλέτες σε στυλ Vintage-Retro.
Εν συντομία να πούμε ότι ο όρος Cafe Racer χρησιμοποιείτε για να περιγράψουμε τον αναβάτη μιας μοτοσυκλέτας μικρού όγκου συνήθως και χαμηλού ύψους, με μια βελτιστοποίηση επικεντρωμένη στην ταχύτητα και το χειρισμό αντί της άνεσης που συνήθως είναι ανύπαρκτη και χρησιμοποιούντε κυρίως για γρήγορες βόλτες σε κοντινές διαδρομές, όπως η βόλτα για καφέ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Οι μοτοσυκλέτες café racer χαρακτηρίζονται από τον μινιμαλισμό τους, την εκκεντρικότητα τους, με ιδιαίτερα χαμηλό τιμόνι η clip-on, σέλα που χωράει μόνο τον αναβάτη η ακόμα και αν υπάρχει και για τον συνεπιβάτη είναι υπερυψωμένη και δεν είναι καθόλου βολική.
Ο όρος Cafe Racer χρησιμοποιήθηκε αρχικά ταπεινωτικά για να περιγράψει έναν “μοτοσικλετιστή ο οποίος είχε όνειρο να τρέξει στο Isle of Man» και ήταν, στην πραγματικότητα, “κάποιος που κατέχει μια γρήγορη μηχανή, αλλά την έχει απλώς παρκαρισμένη κοντά του δίπλα στο τραπέζι του σε κάποια υπαίθρια καφετέρια.» όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει ο Αμερικανός συγγραφέας Wallace Wyss, στο περιοδικό Popular Mechanics, την δεκαετία του 70.
Οι δημιουργίες αυτές απέκτησαν πλήθος φίλων και αγαπηθήκαν από τον κόσμο. Επίσης και τα μέσα ενημέρωσης που ασχολούνται με μοτοσυκλέτες (ειδικού τύπου όπως χαρακτηριστικά τα λέμε) έχουν δήξει μεγάλο ενδιαφέρον. Και εμείς στο Bikerspirit κατά καιρούς έχουμε φιλοξενήσει διάφορες δημιουργίες και τις οποίες επιλέξαμε με αυστηρά κριτήρια.
Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τα επιτελεία των μεγάλων εταιριών οι οποίες δε θα μπορούσαν να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο. Κατά καιρούς έχουμε δει πολλές μάρκες να κάνουν στροφή στο Retro και να στήνουν ολόκληρη πλατφόρμα με διάφορα μοντέλα που έχουν ένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους – το Vintage στυλ τους.
Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε την Triumph που έχει μακριά παράδοση σε τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες, και φέτος την είδαμε στην EICMA να παρουσιάζει τις ολοκαίνουργιες σειρές των Boneville και Thruxton.
Επίσης η Yamaha έκανε μια δυναμική εμφάνιση στην κατηγορία φέτος στήνοντας ολόκληρη πλατφόρμα με την ονομασία «Faster Sons» βασισμένη στην σειρά ΜΤ, όπως το Yamaha XSR 700, αλλά και το XSR 900 που για την προώθηση του επιστρατεύτηκε ο θρύλος Kenny Roberts.
Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε και την επανακυκλοφορία της σειράς Scrambler από την Ducati. Oι μοτοσυκλέτες από την γείτονα χώρα παρουσιάστηκαν πέρσι με μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων αλλά και αξεσουάρ που τα συνοδεύουν ενώ φέτος στην EICMA είδαμε και το νέο μικρότερο μοντέλο της οικογενείας, το Scrambler Sixty2.
Η Bmw επίσης βλέποντας διάφορους οίκους αλλά και ιδιώτες να δίνουν ιδιαίτερη προτίμηση στις μοτοσυκλέτες της, όπως εκείνες της σειράς R, τις οποίες ανακατασκεύαζαν η μετέτρεπαν σε Café Racer, έβγαλε σε γραμμή παραγωγής το BMW R nineT (το 2013 ως concept και από το 2014 σαν μοντέλο παραγωγής, έως φέτος όπου είδαμε το Special Edition).
Μια επίσης Vintage μοτοσυκλέτα είχαμε την χαρά να δοκιμάσουμε σαν περιοδικό πριν λίγο καιρό. Πρόκειται για την Kawasaki W800 Special Edition και σύντομα θα σας την παρουσιάσουμε με μια ειδικά προσεγμένη φωτογράφιση και κινηματογράφηση.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι παρουσιάσεις των μοντέλων αυτών μας κέντρισαν το ενδιαφέρον παρευρισκόμενοι στην διεθνή έκθεση του Μιλάνου για ακόμη μια χρονιά. Θα πρέπει όμως να πούμε επίσης πως το κακό με τις μεγάλες εταιρίες είναι πως στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό προς χάριν του ανταγωνισμού, κάπου χάνουν το νόημα και την ουσία της Café Racer μοτοσυκλέτας. Υπάρχει έλλειψη από λίγο φουτουριστικό στοιχείο όπως επίσης έλλειψη εκκεντρικότητας, που χαρακτηρίζουν τις μοτοσυκλέτες αυτές.
Μια μοτοσυκλέτα παραγωγής όπως και να το κάνουμε όταν σχεδιάζεται το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στο να αρέσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα μάτια και για να επιτευχθεί αυτό οι γραμμές τις κατά κύριο λόγο πρέπει να είναι ποιο γενικά αποδεκτές και λιγότερο πρωτοποριακές και τολμηρές.
Στους βελτιωτικούς οίκους τα κομμάτια που δημιουργούνται είναι συνήθως μοναδικά και συνήθως κατόπιν παραγγελίας του ενδιαφερόμενου. Οι μοτοσυκλέτες είναι εντελώς customized, έτσι όλα επιτρέπονται. Γι’αυτό και μπορούμε να δούμε ποιο τολμηρές δημιουργίες που μπορεί να αρέσουν σε πολλούς η ακόμα μπορεί να αρέσουν μόνο στον ιδιοκτήτη.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα που μπορούμε ενδεικτικά να αναφέρουμε αλλά χωρίς να είναι απόλυτο καθώς το αναφέρουμε σύμφωνα με την δικιά μας κρίση και τα δικά μας γούστα είναι το Faster Wasp που κατασκευάστηκε από τον μετρ του είδους , Roland Sands.
Η μοτοσυκλέτα που επεξεργάστηκε ο Sands λοιπόν ήταν μια Yamaha MT-09 και σκοπός της ήταν να προλογίσει το δεύτερο μέλος της οικογένειας των Faster Sons, το XSR 900. Στα μάτια μας λοιπόν το XSR 900 είναι μια όμορφη μοτοσυκλέτα και σίγουρα αρκετοί θα συμφωνήσετε με αυτό αλλά απέχει πολύ από την εμπνευσμένη δημιουργία του Roland Sands.
Γι’αυτό λοιπόν στην υπάρχουσα φάση εμείς ψηφίζουμε βελτιωτικούς οίκους για μια ποιο custom – café racer δημιουργία.
Δημήτρης Τσούρας © Biker Spirit Magazine 2015
Randomizer
Related Posts
