Marc Marquez: “Το 2019 είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση αλλά ήμουν και πιο ανώριμος” – Συνέντευξη

Σε συνέντευξή του ο Ισπανός μιλά για τις διαφορές μεταξύ του Marc Marquez του σήμερα και αυτού του 2019, όταν κέρδισε τον τελευταίο του παγκόσμιο τίτλο.

Μετά από τέσσερα δύσκολα χρόνια με τη Honda, ο οκτώ φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Marc Marquez βρήκε τον δρόμο της επιστροφής στην επιτυχία με την Gresini Ducati. Στη σεζόν MotoGP 2024 έχει ήδη κερδίσει τρία Grand Prix και ένα σπριντ. Πριν από τους δύο τελευταίους γύρους, ο 31χρονος βρίσκεται στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης.

Τόνισε επανειλημμένα ότι είχε πετύχει τον στόχο του για τη σεζόν εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν θα ήταν ο Marc Marquez αν δεν σκεφτόταν τον τίτλο.

Διαβάστε την συνέντευξη του στο SPEEDWEEK.com

Marc, τη Δευτέρα μετά το πρώτο GP του Misano, ρωτήσαμε τον Andrea Dovizioso εάν, μετά τις νίκες σου στην Aragon και στο Misano, πίστευε ότι ήσουν έτοιμος να κερδίσεις αγώνα με αγώνα – όπως ο Marc Marquez πριν από τον μοιραίο τραυματισμό στη Χερέθ το 2020. Ο Dovi είπε ότι μπορείς να το κάνεις. Δεν το πιστεύεις ακόμα, αλλά ότι είσαι κοντά;

«Είμαι κοντά, αλλά νιώθω ότι δεν είμαι ακόμα σε επίπεδο για να παλέψω για τη νίκη σε κάθε αγώνα της χρονιάς. Είναι αλήθεια ότι ήμουν κοντά σε πολλούς αγώνες – ήμουν σταθερά στην πρώτη τετράδα, αυτό που ήθελα. Υπήρχαν όμως αγώνες στους οποίους ήμουν ακόμα πολύ μακριά από την κορυφή. Είτε για τον έναν είτε τον άλλο λόγο, δεν έχει σημασία, πρέπει να εξελιχθούμε περαιτέρω.»

Συγκρίνετε τον εαυτό σας με τον Marc Marquez του 2019, όταν γίνατε για τελευταία φορά παγκόσμιος πρωταθλητής;

«Ο Marc Marquez του 2019 ήταν ένας Marc με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Έχω αυτοπεποίθηση και τώρα, αλλά ο Marc του 2019 έφτασε στο GP της Ταϊλάνδης με σχεδόν 100 βαθμούς μπροστά – μετά από μια ολόκληρη σεζόν που ήταν πρώτος, δεύτερος, δεύτερος, δεύτερος, πρώτος. Ήταν ένας Marc με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση, επίσης σωματικά καλύτερος – επειδή δεν είχα περάσει ό,τι έχω περάσει – αλλά ήταν ένας πιο ανώριμος Marc Marquez.»

Και όσον αφορά την οδήγηση, πώς συγκρίνετε με το 2019;

«Όσον αφορά την οδήγηση, νιώθω καλά. Αλλά το να συγκρίνω τον εαυτό μου με το 2019 είναι πολύ σχετικό. Γιατί αν αλλάξετε τις ρυθμίσεις στη μοτοσυκλέτα ενός αναβάτη, φαίνεται να οδηγεί διαφορετική μοτοσυκλέτα. Μερικές φορές φτάνεις σε μια πίστα και τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αλλάζεις τέσσερα μικρά πράγματα στο στήσιμο και ξαφνικά νιώθεις ότι οδηγείς καλά. Γι’ αυτό είναι όλα πολύ, πολύ σχετικά. Νομίζω ότι είμαι σε παρόμοιο επίπεδο με το 2019 γιατί δεν αισθάνομαι καλύτερα ή χειρότερα, έχω άλλες δυνάμεις.»

Μπορείτε λοιπόν να πείτε ότι το 2019 ασχοληθήκατε με την ταχύτητα και τώρα περισσότερο με την εμπειρία – για παράδειγμα όταν πρόκειται για στρατηγική στον αγώνα;

«Όχι, δεν θα μιλούσα για αγωνιστική στρατηγική. Εάν δεν είσαι αρκετά γρήγορος, ακόμη και η καλύτερη στρατηγική δεν ωφελεί. Αυτό που σε βοηθάει λίγο περισσότερο από άλλους είναι η εμπειρία που έχεις αποκτήσει σε συγκεκριμένες καταστάσεις.»

Όταν ανέβηκες για πρώτη φορά στο Ducati, ίσως σκεφτόσουν: «Θεέ μου, τι είχα να περάσω τα τελευταία χρόνια;»

«Ήταν περισσότερο μια στιγμή εσωτερικής ικανοποίησης.»

Γιατί ήταν έτσι;

«Ακόμα κι αν έχεις μεγάλη εμπειρία στο MotoGP, όταν παίρνεις μια τόσο μεγάλη απόφαση έχεις και κάποιες αμφιβολίες. Και αφού οδηγούσα την ίδια μοτοσυκλέτα για δέκα χρόνια, είχα κάποιες αμφιβολίες. – Θα μπορώ να οδηγήσω μια Ducati; – Δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνα. Όχι, νόμιζα ότι ήμουν ικανός, αλλιώς δεν θα είχα πάρει την απόφαση. Υπάρχουν όμως αμφιβολίες και μερικές φορές είναι καλύτερο να τις έχεις.»

Εκπλαγείτε ή όχι;

«Έμεινα έκπληκτος γιατί ένιωσα πολύ άνετα στην μοτοσυκλέτα στην πρώτη έξοδο που έκανα. Αυτό είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία όταν οδηγώ: προσαρμογή στην μοτοσυκλέτα ή στις τρέχουσες συνθήκες. Ένα άλλο πράγμα είναι το περιθώριο βελτίωσης – γιατί ίσως κάποιος που δυσκολεύεται να έχει περισσότερα περιθώρια βελτίωσης, ενώ εγώ έχω λιγότερα περιθώρια βελτίωσης γιατί προσαρμόζομαι γρήγορα. Αλλά προτιμώ να φτάσω γρήγορα σε ένα κορυφαίο επίπεδο.»

Μπορείς να μας εξηγήσεις συνοπτικά τις φάσεις που πέρασες με την Ducati; Ήταν μια μαθησιακή διαδικασία με διαφορετικές φάσεις;

«Ναι, φυσικά. Φτάνεις και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να μελετήσεις τη μοτοσυκλέτα, να τη συνηθίσεις βήμα βήμα και να τη γνωρίσεις. Σε κάποιο σημείο νιώθεις ότι δεν μπορείς να βελτιωθείς άλλο και ξέρεις πώς να το οδηγήσεις. Μετά ξεκινά η φάση της δουλειάς στην μοτοσυκλέτα. Δουλεύω πάνω σε αυτό για να καταλάβω τι χρειάζομαι σε αυτή τη μοτοσυκλέτα για να νιώθω πιο άνετα ή για να αναλύσω πού αποτυγχάνω και γιατί. Έπειτα, υπάρχει η σύνδεση μεταξύ οδηγού και τεχνικού, που είναι επίσης μια νέα κατάσταση για μένα. Έχει να κάνει με το να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον και πώς μπορώ να εξηγήσω στον τεχνικό τι χρειάζομαι. Αυτό που χρειάζομαι για το στυλ οδήγησης μου είναι άλλο ένα κεφάλαιο σε αυτή τη διαδικασία.»

«Μόλις πλησιάσεις σε αγωνιστικούς χρόνους -αυτό είναι το σημείο στο οποίο προσδιορίζεις αν έχεις προσαρμοστεί καλά στην μοτοσυκλέτα ή όχι- χτυπάς τον πρώτο τοίχο. Αυτό είναι χαμηλό και μπορείτε να το πηδήσετε. Στη συνέχεια, το παραλείπεις και αρχίζεις να εξερευνάς τις τεχνικές λεπτομέρειες της ρύθμισης. Το είπα στη Jerez και στο Austin: η προσαρμογή στη Ducati ολοκληρώθηκε. Θα μπορούσα να την καθυστερήσω για άλλους πέντε αγώνες αν ήθελα, αλλά είχε έρθει η ώρα να τελειοποιήσω τις λεπτομέρειες.»

Πρέπει πρώτα να προσαρμοστείς στη μοτοσυκλέτα και μετά το αντίστροφο;

«Ναι, αλλά κάθε φορά που ο τοίχος που πρέπει να ξεπεράσεις ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά. Φτάνεις σε ένα σημείο όπου είναι φυσιολογικό, αυτό που πρέπει να είναι: δοκιμάζεις, πηγαίνεις προς τα πίσω, δοκιμάζεις ξανά, αντίστροφα, δοκιμάζεις, αντίστροφα… την πέμπτη φορά που δοκιμάζεις και πετυχαίνεις να κάνεις ένα βήμα μπροστά. Πριν από αυτή τη φάση, κάθε δοκιμή ήταν ένα βήμα μπροστά.»

Τι σήμαινε για τον Marc Marquez ο χωρισμός από τον μάνατζερ Emilio Alzamora;

«Σήμαινε να έχεις διαφορετικές ανάγκες. Ένας οδηγός στα 15, 20, 25 και 30 δεν έχει τις ίδιες ανάγκες. Και μερικές φορές, όσο κι αν είσαι ερωτευμένος με μια γυναίκα στα 18, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η γυναίκα της ζωής σου. Ήρθε ένα σημείο όπου άρχισα να καταλαβαίνω τη ζωή διαφορετικά – είτε λόγω της κατάστασης που βρισκόμουν είτε επειδή τη χρειαζόμουν και περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο. Και τότε μερικές φορές πρέπει να πάρετε ορισμένες αποφάσεις για τη δική σας ευημερία. Δεν θέλω να πω ότι δεν ήμουν καλά, ήμουν πάντα καλά και κάναμε άψογη δουλειά, αλλά ήταν διαφορετικές ανάγκες και ένιωσα εκείνη τη στιγμή ότι χρειαζόμουν μια αλλαγή.»

Δώσατε πολλά για να κερδίσετε ξανά τον τίτλο του MotoGP. Μόλις πετύχετε αυτόν τον στόχο, ολοκληρώθηκε η αποστολή σας;

«Παράτησα οκτώ εκατομμύρια πράγματα για να παρατείνω την αγωνιστική μου καριέρα.»

Πώς πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό;

«Στόχος ήταν να νιώσω ξανά το τσίμπημα, να αγωνίζομαι κάθε Σαββατοκύριακο, να νιώθω ξανά ανταγωνιστικός. Να παλεύω ξανά για νίκες, να μιλώ για τίτλο, να είμαι τρίτος στο πρωτάθλημα με δύο αγώνες μπροστά και μετά να παλεύω για τον τίτλο. Όλοι οι οδηγοί στο grid προσπαθούν, και φυσικά θα προσπαθήσω κι εγώ, αλλά δεν βλέπω την κατάκτηση του τίτλου ως επιτυχία ή αποτυχία. Για μένα είναι ήδη επιτυχία που έχω αυτή τη δεύτερη νιότη αφού πριν από αυτό φαινόταν ότι θα ήμουν στο τέλος μου. Και μπουμ!… και γύρισα. Ο τίτλος είναι το κεράσι στην τούρτα της επιτυχίας, θα δούμε αν θα το πετύχουμε.»