Ο Lorenzo θυμάται το 2013: “Μετά την άφιξη του Márquez, ήξερα ότι έπρεπε να αλλάξω τα πράγματα αν ήθελα να κερδίσω”
Ο πρώην αναβάτης του MotoGP, Jorge Lorenzo, αφηγείται τη δική του εμπειρία όταν οδηγούσε, και μιλά για την προετοιμασία του και πώς βίωσε τις προσπεράσεις.
Ο Θρύλος του MotoGP, Jorge Lorenzo, μιλά στο κανάλι του YouTube «The Wild Project» για τη σκληρή προετοιμασία που είχε το 2013 για να προσπαθήσει να κερδίσει το Πρωτάθλημα από τον Marc Márquez, σχολιάζει σύντομα κάτι για τη σχέση του με τον πατέρα του. Τι περνούσε από το μυαλό του στην πίστα και εξηγεί τι πρέπει να έχει ένας οδηγός για να είναι ένας πραγματικός Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Ο Jorge εξηγεί πώς να προετοιμαστεί ένας οδηγός για έναν αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας, με αυτές τις ταχύτητες: «Λοιπόν, με πολλή προετοιμασία. Θυμάμαι στο Λουγκάνο το 2013, μετά την άφιξη του Márquez που ήρθε πολύ δυνατός. Ήξερα ότι έπρεπε να αλλάξω τα πράγματα αν ήθελα να κερδίσω, γιατί αυτός ο τύπος θα μας κέρδιζε. Έτσι, μετά τον αγώνα του Le Mans, σήκωσα το τηλέφωνο και είπα: Μπαμπά, πρέπει να με βοηθήσεις. Μετά από 3 ή 4 χρόνια χωρίς να του μιλήσω, τον προσέλαβα και τον έφερα στο Λουγκάνο, μαζί με τον προπονητή μου, ζούσαμε οι τρεις στο σπίτι μου, και οι τρεις μας δουλέψαμε σούπερ ενωμένοι , σούπερ επικεντρωμένοι με στόχο να κερδίσουμε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2013.»
Συνεχίζει αναλυτικά και επισημαίνει εν συντομία για τη σχέση του με τον πατέρα του: «Ο πατέρας μου ήταν πάντα πολύ μεθοδικός, πολύ Ρώσος προπονητής με χαρακτήρα , ή τον μισούσες ή τον αγαπούσες, ξέρω ότι απολάμβανε όταν κέρδιζε, αλλά δεν το έδειχνε. Έκανα ώρες και ώρες προπόνηση και διατάσεις, λίγο πριν κοιμηθώ μισή ώρα, ήταν όλο ‘repeat, repeat, repeat’ (“επανάλαβε, επανάλαβε, επανάλαβε”.). Αυτή ήταν η ζωή μου και άρχισα να κερδίζω και να ανακτώ βαθμούς και να μαζεύω την διαφορά από τον Márquez και στο τέλος έχασα λόγω της κλείδας και των τραυματισμών μου. Αυτό ήταν το επίπεδο απαιτήσεων που είχα εκείνα τα χρόνια ».
Σχετικά με το προσπέρασμα , όταν ένας οδηγός περνάει έναν άλλο, ο Lorenzo λέει τη δική του εμπειρία , είτε αναλύει τον αντίπαλο είτε τι κάνει εκείνη τη στιγμή: « Πρέπει να είσαι αναλυτής , επιστήμονας εκτός πίστας, όταν είσαι στο σπίτι σου. και αναλύστε τα πάντα και να προσπαθείς να βελτιώσεις τα πάντα. Αλλά όταν είσαι στη μοτοσικλέτα πρέπει να είσαι καλλιτέχνης και να μην σκέφτεσαι, είναι ένστικτο. Όταν περνάς τη γραμμή του τερματισμού και σου δείχνουν στον πίνακα την απόσταση που είσαι πίσω και σκέφτεσαι “πρέπει να πιέσω λίγο περισσότερο” ή “απομένουν επτά γύροι”. Το υπόλοιπο είναι να είσαι καλλιτέχνης, είναι εντελώς ενστικτώδες . Γιατί όσο περισσότερο σκέφτεσαι τόσο πιο αργά πηγαίνεις ».
Ο ’99 αναλύει τον τρόπο σκέψης του και τον περιγράφει με αυτόν τον πολύ προσωπικό τρόπο: « Πιστεύω πολύ στην ιαπωνική φιλοσοφία, στο “Kaizen”, γιατί αν νομίζεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής ή ότι δεν είναι αυτός ο στόχος σου, δεν θα γίνεις ποτέ. Το πρώτο βήμα είναι να θέλεις να γίνεις Παγκόσμιος Πρωταθλητής, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γεννηθεί γι’ αυτό και μισούν τον ανταγωνισμό, τον μισούν, δεν έχουν γεννηθεί γι’ αυτό, δεν τον αναζητούν και δεν θέλουν να αγωνίζονται και δεν είναι φιλόδοξοι. Μην τους πει κανείς ότι πρέπει να βελτιωθούν, κάνουν το ελάχιστο και τέλος. Αλλά οι μεγάλοι Πρωταθλητές είναι φιλόδοξοι και τεράστιοι , υπερ-ανταγωνιστικοί, αλλιώς δεν είσαι καλός για τον αθλητισμό ή τον ανταγωνισμό.»
Εν κατακλείδι, ο Jorge Lorenzo τονίζει ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας πρωταθλητής: «Υπερ-ανταγωνιστικότητα, ικανότητα για θυσίες, αντοχή στον πόνο, περιέργεια, τελειομανία και ευφυΐα. Αν συνδυάσεις την προσπάθεια και το ταλέντο/πειθαρχία, αυτό είναι το κάτι άλλο. Αν πρέπει να διαλέξω, θα επιλέξω την πειθαρχία, αλλά το καλύτερο είναι να έχεις και τα δύο.»
Related Posts
Randomizer
