Άλλος ένας Έλληνας που ζει και δουλεύει στο εξωτερικό και αγωνίζεται στις πίστες ταχύτητας, φέροντας την ελληνική σημαία στην μοτοσυκλέτα του!
Ο Σάββας Κοσμίδης, αγωνίζεται στις πίστες της Αμερικής κερδίζοντας τις διακρίσεις και τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο.
Για την έως τώρα πορεία του Σάββα Κοσμίδη στην Αμερική θα μιλήσουμε σε άλλο σχετικό άρθρο. Εδώ θα ασχοληθούμε με την συμμετοχή του στο Manx GPτο 2016!
Το 2016 είναι μια χρονιά με πολλές αλλαγές τόσο στο ΤΤ αλλά και στο Manx GP.
Τα θανατηφόρα ατυχήματα των τελευταίων ετών, οδήγησαν τους διοργανωτές να επανεξετάσουν κάποιους κανόνες, και ειδικότερα εκείνους που έχουν να κάνουν με τους νέους συμμετέχοντες στον αγώνα. Μετά από τις αλλαγές στην κατηγορία των 600 κυβικών με πιο αυστηρούς κανόνες και στοκ μοτέρ, φέτος έγινε μια από τις πιο σημαντικές αλλαγές των τελευταίων ετών.
Κάθε διαγωνιζόμενος που θέλει να αγωνιστεί στο Isle of Man και δεν έχει αγωνιστεί στο παρελθόν, θα πρέπει να παραβρεθεί σε ένα από τα διαθέσιμα σαββατοκύριακα των «νεοφερμένων».
Τα δυο Σαββατοκύριακα που μπορούν να πάνε οι «νεοφερμένοι» στο νησί, είναι τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Εκεί οι «νεοφερμένοι» θα μπορέσουν να αποκτήσουν το απαραίτητο δίπλωμα και να τους επιτραπεί η συμμετοχή στο ΤΤ ή στο Manx GP.
Σε αυτό το σαββατοκύριακο ο κάθε νεοφερμένος, θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον 4 γυρες με κάποιον δάσκαλο (δάσκαλοι είναι συμμετέχοντες σε πάνω από 5 Manx GP η ΤΤ) στην διαδρομή του νησιού με αυτοκίνητο, να παραβρεθεί σε έναν τεχνικό έλεγχο, σε ένα σεμινάριο ασφάλεια και σε μια εκτέλεση διαδικασίας πιτ-στοπ.
Ο Σάββας Κοσμίδης είχε την τιμή να είναι ο μοναδικός αναβάτης από Αμερική και Ελλάδα ο οποίος έγινε δεκτός στα φετινά Σαββατοκύριακα.
Το Biker Spirit επικοινώνησε με τον Σάββα Κοσμίδη και μας περιέγραψε την εμπειρία του στο νησί.
Σάββας Κοσμίδης : «Αμέσως μετά την χαρά που πήρα όταν έμαθα ότι έγινε αποδεκτός στο Σαββατοκύριακο το Νεοφερμένων, ξεκίνησε ένα πολύ δυνατή κούρσα για να πραγματοποιηθούν όλα.
Ένα έξτρα ταξίδι για εμένα που ανεβάζει το κόστος της συμμετοχής, διαμονή, δουλειά στην Αμερική και διάφορα άλλα, πρέπει όλα να σχεδιαστούν στην εντέλεια. Μέσω του Ιντερνέτ βρήκα ένα υπέροχο άνθρωπο, ένα Έλληνα μετανάστη στο νησί, τον κύριο Άρη Δασούλα. Ο Άρης είναι στο νησί σχεδόν τριάντα χρόνια και τον τελευταίο καιρό ακολουθεί την αγωνιστική μου καριέρα και έχουμε μια πολύ καλή επαφή, έστω και μέσω ιντερνέτ. Ο Άρης θέλοντας να βοηθήσει την αποστολή μου, μου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του και όχι μόνο. Με το που πάτησα στο νησί αντίκρισα ένα άνθρωπο με τον όποιο ένοιωσα ότι ήμουν χρόνια φίλος. Κατάλαβα εξ αρχής ότι βρισκόμουν σε πολύ καλά χέρια. Είχα αποφασίσει ότι το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να κάτσω κάποιες έξτρα μέρες στο νησί έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω όσο περισσότερες γύρους γίνεται την διαδρομή και να την μάθω.»
Μέρος της προπόνησης …
«Μέρος της προπόνησης μου για τον αγώνα είναι να παρακολουθώ διάφορα βίντεο από τους αγώνες στο νησί από την θεση του οδηγού. Πρέπει να χρησιμοποιήσω ότι εργαλείο έχω, μια διαδρομή σαν και αυτή στα 70 χιλιόμετρα μήκος με πάνω από 230 στροφές δεν μαθαίνετε εύκολα. Οι “μεγάλοι¨ του ΤΤ λένε ότι χρειάζεται περίπου 4 με 5 χρόνια για να μάθεις την διαδρομή καλά, και ο McGuinness έχει πει ότι ακόμα και τώρα κάθε χρόνο μαθαίνει κάτι και υπάρχουν περιθώρια βελτιώσεις.»
Κάνοντας την διαδρομή
«Έχοντας λοιπόν παρακολουθήσει πάνω από 1000 ώρες βίντεο της διαδρομής ξεκινήσαμε για τον πρώτο μου γύρο, με τον δάσκαλο John Batty. Το σοκ ήταν πολύ δυνατό από τα πρώτα κιόλας μέτρα. Το ποσό απότομο είναι το Bray Hill (ο κατηφορικός λόφος μετά την εκκίνηση) είναι απερίγραπτο. Το βίντεο το κάνει να φαίνεται πολύ απλό και “εύκολο” κομμάτι της διαδρομής, η εμπειρία από κοντά είναι τελείως διαφορετική. Οι στροφές έχουν πολλές παγίδες, αρκετές μοιάζουν πάρα πολύ καθώς πλησιάζεις αλλά είναι τελείως διαφορετικές. Ανά πάσα στιγμή πρέπει να ξέρεις που βρίσκεσαι και να σκάφτεσαι 3-4 στροφές μπροστά. Το Νησί δεν συγχωρεί!
Φτάνοντας στο βουνό και ξεκινώντας πλέον την ανηφορική πορεία χρειάζεται να “παλεύεις” με την μηχανή ώστε να τις αλλάζεις κατεύθυνση,. Αυτό οφείλεται στο ότι η μηχανή βρίσκεται σε απότομη ανηφορική κλήση, επιταχύνοντας μόνιμα και έχω ήδη υψηλή ταχύτητα. Το βουνό είναι σίγουρα ένα μέρος που δεν θέλεις ποτέ να κάνεις λάθος. Στην αριστερή πλευρά έχει ατελείωτα τείχη από βράχια και στην δεξιά γκρεμούς εκατοντάδων μέτρων. Και σαν να μην έφταναν αυτά, στο βουνό έχεις να αντιμετωπίσεις και τον καιρό. Είναι πολύ πιθανό να έχει ζέστη και πεντακάθαρο καιρό στην εκκίνηση αλλά στο βουνό να έχει δυνατούς ανέμους, ομίχλη, ακόμα και βροχή. Έχοντας την πολυτέλεια να ανέβω στο βουνό μια μέρα με πεντακάθαρο και ηλιόλουστο καιρό πρέπει να ομολογήσω ότι η ομορφιά του είναι μοναδική.
Τα σημεία της διαδρομής που με εντυπωσίασαν είναι πραγματικά πολλά, και μπορώ με σιγουριά να πω ότι δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο σαν διαδρομή πουθενά στον κόσμο.»
τεχνικός έλεγχος
«Ο τεχνικός έλεγχος ήταν ένα πολύ καλό μάθημα επίσης. Δεν μας εξήγησαν απλά τι περιμένουν από εμάς αλλά και γιατί. Πραγματικά η προτεραιότητα των διοργανωτών είναι η ασφάλεια όλων.»
Ο κόσμος του νησιού
«Το πιο γλυκό κομμάτι του ταξιδιού ήταν η επαφή με τον κόσμο. Έχω κάνει αρκετές γνωριμίες στο νησί μέσω ιντερνέτ και ήταν κάτι μοναδικό το να γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους από κοντά. Πάρα πολύ ζέστη και μοναδικοί άνθρωποι, που αγαπάνε τον τόπο τους, τις παραδόσεις, και φυσικά τις μηχανές και τους αγώνες.
Έκτος από τους δασκάλους ήταν πολλοί και οι “ντόπιοι” οι οποίοι προσφέρθηκαν να με κάνουν γύρους και αυτοί για τις έξτρα μέρες που ήμουν εκεί αλλά και να μου δανείσουν τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες τους.
Στο σύντομο διάστημα μόλις 4 ήμερων κατάφερα να κάνω 30 γύρους τις διαδρομής, με πολλές σημειώσεις και φωτογραφίες. Μέσω των γνωριμιών που έκανα κατάφερα να βρω και κάποιον ο όποιος δέχτηκε να νοικιάσει το σπίτι του για την αποστολή τον Αύγουστο σε πολύ καλή τιμή.»
Η επιστροφή, η προετοιμασία και οι αποφάσεις
«Η επιστροφή στην Αμερική περιλαμβάνει έναν πολύ σκληρό αγώνα, με ακόμα πολύ προετοιμασία της μηχανής για τους αγώνες, αλλά και το ξεκίνημα μιας καινούργιας καριέρας για εμένα καθώς λόγο πίεσης από την τελευταία μου δουλειά δεν μου εγκρίθηκε ο απαιτούμενος χρόνος διακοπών για τους νεοφερμένους το όποιο οδήγησε στην παραίτηση μου. Όσο τρελό και “πεισματάρικο” και αν ακούγεται έχω αφιερώσει τα πάντα γύρω από αυτόν τον στόχο και δεν μπορούσα να επιτρέψω σε μια δουλειά, όσο καλή και να ήταν, να μου το στερήσει. Οι θύσεις δεν τελειώνουν άδω αλλά ο αγώνας συνεχίζεται δυνατά. Η Αμερικανική σεζόν ξεκινά στις 16 Απριλίου όποτε θα μπορέσω τότε να οδηγήσω την Kawasaki ER-6 για πρώτη φορά στημένη για το νησί, και μετά από ένα ακόμα Σαββατοκύριακο η μηχανή θα ξεκινήσει το ταξίδι της για το Νησί.
Τα καλυτέρα έρχονται…»
Εμείς θα παρακολουθούμε την πορεία του Σάββα από κοντά και θα ενημερώνουμε. Μείνετε συντονισμένοι για να μάθετε περισσότερα για τον Σάββα Κοσμίδη, την πορεία του έως τώρα στην Αμερική, αλλά και την πορεία του στο Isle of Man.
Randomizer
Related Posts
