Ο Πάνος Σεϊτανίδης κάνει… ταμείο στη φετινή εκδοχή της φετινής περιπέτειας στην έρημο.
Διαβάζοντας το κλισέ που συνήθως συνοδεύει το Ράλλυ Ντακάρ, χαρακτηρίζοντάς το ως τη «…μεγαλύτερη δοκιμασία στον κόσμο», ίσως να μη μπορούν όλοι να βάλουν στο κάδρο της σκέψης τους το πραγματικό μέγεθος αυτής της αγωνιστικής Οδύσσειας. Να μη μπορούν να κατανοήσουν το λόγο για τον οποίο, ο τερματισμός αποτελεί μία πραγματική Ιθάκη για τους ταλαιπωρημένους αγωνιζόμενους. Ωστόσο, αρκούν μόνο μερικά στοιχεία και αριθμοί για να πιστοποιήσουν το μέγεθος της πρόκλησης.
Συνολικά 430 αγωνιστικά οχήματα ανέβηκαν τη ράμπα της εκκίνησης υποδεχόμενα το νέο έτος στα βάθη της Αραβικής Χερσονήσου. Κάλυψαν σχεδόν 8000 χιλιόμετρα, στα μισά από αυτά το χρονόμετρο ήταν ο αμείλικτος εχθρός τους. Όχι όμως ο μοναδικός αντίπαλος. Σε κάθε μία από τις 12 ειδικές διαδρομές είχαν να αντιμετωπίσουν και μία διαφορετική πρόκληση: αλλού την απεραντοσύνη της ερήμου, αλλού συνεχείς αμμόλοφους κι αλλού σκληρά πετρώδη εδάφη.
Κάποιοι λύγισαν, κάποιοι τραυματίστηκαν, ευτυχώς φέτος δεν υπήρξε καμία «απώλεια» αγωνιζόμενου. Στον τερματισμό στη Shubaytah ανέβηκαν: 89 μοτοσικλέτες (από τις 136), 50 αυτοκίνητα (από τα 67), 36 Challenger/T3 (από τα 54), 31 SSV/T4 (από τα 5), 18 φορτηγά (από τα 45) αλλά και 80 από τις 95 συμμετοχές του παράλληλου event Dakar Classic. Κάθε ένας από τους αγωνιζόμενους που κοίταξε πίσω του την έρημο έχοντας ανέβει στη ράμπα, ένιωσε γεμάτος. Νικητής. Ανεξαρτήτως θέσης. Κι όσοι δεν είχαν την τύχη να χαζέψουν από εκεί τον ορίζοντα, να είστε σίγουροι πως θα κάνουν τα πάντα για να το δοκιμάσουν ξανά το 2026.
Ακολουθούν οι σημαντικότερες ιστορίες του Ράλλυ Ντακάρ 2025!
Κυρίαρχος στους 2 τροχούς
Το όνομά του είναι Daniel Sanders, το παρατσούκλι του είναι “Chucky”. Και πλέον, ανήκει στο πάνθεον των νικητών του Ντακάρ. Ο αναβάτης της Red Bull KTM Factory Racing είχε τα ηνία από το ξεκίνημα της δοκιμασίας, μέχρι το φινάλε. Επιδεικνύοντας ταχύτητα, αντοχή αλλά και στρατηγική σκέψη.
Στο δρόμο για τη νίκη κατέκτησε πέντε ειδικές διαδρομές, ισοφαρίζοντας το επίτευγμα του επίσης Αυστραλού, Toby Price, από το 2016. Παράλληλα, έγινε ο πρώτος αναβάτης που είχε τα ηνία σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, από το 2009 και τον Marc Coma.
Ήταν η παρθενική του επιτυχία σε αυτό το επικό ράλλυ, την ώρα που για την KTM ήταν η υπ’ αριθμόν 20! Και μετά από δύο εβδομάδες δοκιμασίας, αυτή ήρθε με προβάδισμα μόλις 8 λεπτών και 50 δευτερολέπτων!
«Είναι απίστευτο το συναίσθημα της νίκης. Όταν ανέβηκα τον τελευταίο αμμόλοφο και είδα το bivouac, ένιωσα ανατριχίλα» – Daniel Sanders
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετούς πιτσιρικάδες να βγαίνουν σχεδόν με άγνοια κινδύνου στην έρημο και να προκαλούν αίσθηση. Συνήθως προστατευμένοι εντός αυτοκινήτων ή SSV. Αυτή τη φορά, υπήρξε κι ένας 19χρονος που έμοιαζε με όαση ανάμεσα στους πολύ πιο έμπειρους αντιπάλους του.
Το όνομά του είναι Edgar Canet, είναι μόλις 19 ετών και επιστρατεύτηκε από την KTM την τελευταία στιγμή. Ταξίδεψε στην Αραβική Χερσόνησο και κοίταξε την πρόκληση στα μάτια: επικράτησε στην κατηγορία Rally2 και ήταν όγδοος στη γενική κατάταξη του αγώνα!
Το πρώτο βάθρο
Στους τέσσερις τροχούς είχαμε αλλαγές στη γενική κατάταξη μέχρι και τη δέκατη ειδική διαδρομή. Στο τέλος πανηγύρισε (για πρώτη φορά) ένας Σαουδάραβας, ο Yazeed Al Rajhi, με την Toyota να οργώνει την έρημο με τα Hilux να κάνουν το 1-2, μιας και τον ακολούθησε ο Νοτιοαφρικανός Henk Lategan.
Ήταν η πρώτη φορά από το μακρινό 1994 που κατέκτησε το Ράλλυ Ντακάρ ένας τοπικός ήρωας. Τότε ήταν ο Pierre Lartigue στο Παρίσι-Ντακάρ-Παρίσι, όταν ακόμα ο αγώνας απλωνόταν σε εδάφη της Ευρώπης και της Αφρικής.
Πίσω από τα ιαπωνικά Pick-up, τερμάτισε ο Mattias Ekstrom. Στην πέμπτη του συμμετοχή στο Ντακάρ, ο πολυπράγμων Σουηδός κατάφερε να παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι το φινάλε, υψώνοντας τη σημαία της Ford που έκανε απόβαση στη Σαουδική Αραβία με τα θηριώδη, προετοιμασμένα από την M-Sport, Raptor T1.
«Ήταν μία πρόκληση για όλους μας. Κάναμε ότι μπορούσαμε για να διεκδικήσουμε τη νίκη αλλά φέτος απλά δεν ήμασταν τόσο ανταγωνιστικοί» – Mattias Ekstrom.
Το «γεράκι της ερήμου» δεν έμεινε κομπάρσος
Ο πέντε φορές νικητής αυτής της μάχης σε αχανή τοπία, Nasser Al-Attiyah, συμβιβάστηκε με την τέταρτη θέση. Όπως κι ο Ekstrom, έτσι και ο Καταριανός είχε στα χέρια του μία αδοκίμαστη αγωνιστική μηχανή.
Παρότι «Σταχτοπούτα», η Dacia του πρόσφερε ένα άκρως ανταγωνιστικό Sandrider και με αυτό, κατέκτησε ειδική διαδρομή για 18η συνεχόμενη χρονιά!
Δυναμική ήταν η παρουσία και των αποφοίτων της Red Bull Off-Road Junior Team, που φέτος αγωνίζονταν με T1. Ο Mitch Guthrie Jr. Προσαρμόστηκε γρήγορα στο Ford Raptor T1+ και έκλεισε τον αγώνα στην πέμπτη θέση της γενικής κατάταξης ενώ ο Seth Quintero πήρε δύο ΕΔ με το Hilux και έκλεισε τη φετινή δοκιμασία ένατος.
Οι θρύλοι εγκατέλειψαν νωρίς
Ενώ για πρώτη φορά μετά από 36 χρόνια ο “Κύριος Ντακάρ” Stephane Peterhansel ήταν απών από τον φετινό αγώνα, δύο πρώην teammates του και πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές στο WRC, εκκίνησαν έχοντας στις πλάτες τους το βάρος εκπροσώπησης δύο μεγάλων brands. Ο λόγος για τον 62χρονο (!) Carlos Sainz που συμμετείχε με τα χρώματα της Ford και τον Sebastien Loeb που φέτος εκπροσωπούσε τη Dacia.
Αμφότεροι έκαναν λάθη, αμφότεροι είχαν ατυχήματα, αμφότεροι τα έβαλαν με τους διοργανωτές που τους έθεσαν εκτός αγώνα κρίνοντας πως τα αγωνιστικά τους είχαν υποστεί ζημιές στα roll cage.
Ο Ισπανός την πάτησε στο χιλιόμετρο #327 της δεύτερης, μαραθώνιας δεύτερης ειδικής διαδρομής, ενώ ο Αλσατός μία ημέρα αργότερα, στο χιλιόμετρο #12 της τρίτης ειδικής.
Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή
Στην κατηγορία Challenger οι προκλήσεις ήταν ακόμα μεγαλύτερες, μιας και τα T3 δεν έχουν την ισχύ, τις δυνατότητες, ακόμα και την ασφάλεια των T1. Όταν όμως ο δρόμος είναι δύσβατος, είναι καλύτερα να μη τον διαβαίνεις μόνος.
Έτσι, ο Αργεντινός Nicolas Cavigliasso που το 2019 είχε θριαμβεύσει στην κατηγορία Quad (η οποία δεν υπάρχει πια), ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα, βασιζόμενος στην καθοδήγηση της… συζύγου του, Valentina Pertegarini!
Πρωταθλητές ελαφριών και βαρέων βαρών
Στα SSV η νίκη πήγε στον πρωτοεμφανιζόμενο Brock Heger – ο Αμερικανός αγωνιζόταν με Polaris. Και στο τέλος του δρόμου είχε μεγάλη διαφορά από τον ανταγωνισμό, όπως συνέβη και με τον Martin Macik στα φορτηγά, που πανηγύρισε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, εκμεταλλευόμενος την απουσία της KAMAZ των 19 νικών, που είναι εκτός αγώνα λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων που έχουν πατήσει φρένο σε όλους τους Ρώσους αγωνιζόμενους.
Τι θα γίνει του χρόνου;
Σε ετήσιες δοκιμασίες όπως αυτή του Ράλλυ Ντακάρ, το φινάλε μίας πρόκλησης σηματοδοτεί την έναρξη της επόμενης. Έτσι μετά από την απαιτούμενη ξεκούραση που όλοι οι αγωνιζόμενοι δικαιούνται, θα αρχίσει η προετοιμασία για το Ράλλυ Ντακάρ 2026, που θα διεξαχθεί πάλι στην Αραβική Χερσόνησο και κατά πάσα πιθανότητα, πάλι αποκλειστικά στα αφιλόξενα εδάφη της Σαουδικής Αραβίας.
Randomizer
Related Posts
