Η 11η Αυγούστου 1985 είναι η ημερομηνία του τελευταίου τίτλου Παγκόσμιου Πρωταθλητή στα 500cc του Freddie Spencer, δύο εβδομάδες μετά τη νίκη του τίτλου Παγκόσμιου Πρωταθλητή στα 250cc.
Ο Freddie Spencer έλαμψε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της δεκαετίας του ’80, τόσο για τις επιτυχίες του όσο και για τη συντομία τους. Σε μόλις τέσσερις σεζόν που αγωνίστηκε, ο Αμερικανός κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο δύο φορές.
Το 1985, ο Freddie Spencer, που είχε κερδίσει ήδη στεφτεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1983 μπροστά από τον θρυλικό Kenny Roberts, πέτυχε τον άθλο να κερδίσει τους τίτλους 250 και 500 την ίδια χρονιά. Ένα ιστορικό κατόρθωμα που δεν επαναλήφθηκε ποτέ.
Αν και είχε κάνει το ντεμπούτο του σε προηγούμενες περιπτώσεις, ο Spencer έτρεξε την πρώτη του πλήρη σεζόν στην κορυφαία κατηγορία το 1982 και σύντομα έδειξε το ταλέντο του. Ο Αμερικανός κέρδισε τον πρώτο του αγώνα σε ηλικία μόλις 20 ετών και 196 ημερών, ένα ρεκόρ που μόνο ο Marc Marquez μπόρεσε να καταρρίψει. Επιπλέον, με αυτή την πρώτη θέση επέστρεψε τη Honda στην κορυφή του βάθρου, μετά από 15 σεζόν ξηρασίας.
Σε εκείνη τη σεζόν των 82 πρόσθεσε μια δεύτερη νίκη και την επόμενη χρονιά κέρδισε τον τίτλο, έχοντας κερδίσει τους μισούς αγώνες που αγωνίστηκε. Την ημέρα της στέψης του ήταν 21 ετών και 258 ημερών, άλλο ένα ρεκόρ που μόνο ο Marc Márquez μπόρεσε να του πάρει.
Η σεζόν του 1984, ωστόσο, σημαδεύτηκε από τραυματισμούς, και παρά το γεγονός ότι είχε συγκεντρώσει πέντε νίκες, έπρεπε να συμβιβαστεί με την τέταρτη θέση στη γενική κατάταξη.
Το 1985, αποφασισμένος να ανακτήσει την καλύτερη εκδοχή του, αποφάσισε να συμμετάσχει σε δύο κατηγορίες ταυτόχρονα: 250cc και 500cc.
Η σεζόν ήταν θεαματική. Στους τρεις πρώτους γύρους της χρονιάς, ο Spencer πήρε δύο νίκες (μία σε κάθε κατηγορία) και πέντε βάθρα (δύο στα 250cc και τρία στα 500cc).
Στο GP των Εθνών, ο Fast Freddie κέρδισε και στις δύο κατηγορίες, μέσα σε λίγες ώρες ο ένας από τον άλλο (ένα κατόρθωμα που δεν είχε επιτευχτεί από τον Tom Herron, στο Isle of Man TT, το 1976). Ο Spencer δεν σταμάτησε εκεί, προσθέτοντας άλλα τρία one-twos σε ένα σερί έξι νικών στα 250cc.
Το σερί τελείωσε στο Silverstone, όπου ο οδηγός έπρεπε να συμβιβαστεί με την τέταρτη θέση στην ενδιάμεση κατηγορία, αν και ήταν αρκετό για να εξασφαλίσει τον τίτλο. Από εκεί και πέρα, ο Spencer επικεντρώθηκε στην κατηγορία των 500cc και παρέλειψε τους δύο τελευταίους αγώνες της χρονιάς στα 250cc.
Στις 11 Αυγούστου 1985, ο γεννημένος στη Λουιζιάνα οδηγός είχε την ευκαιρία να κερδίσει ξανά τον τίτλο. Και δεν απέτυχε. Ο Spencer νίκησε άνετα τον αντίπαλό του, Eddie Lawson, στο GP της Σουηδίας στο Anderstop. Εκείνη την ημέρα ο Spencer ήταν στο απόγειο της καριέρας του έχοντας κερδίσει δύο πρωταθλήματα με διαφορά μόλις 15 ημερών.
Αυτό που δεν ήξερε ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής ήταν ότι αυτή θα ήταν η τελευταία επιτυχία της καριέρας του. Ένας τραυματισμός στον αντίχειρα τον ανάγκασε να χάσει τον τελευταίο γύρο της χρονιάς και ήταν η φυσική του κατάσταση που τερμάτισε τη σύντομη αλλά θεαματική βασιλεία του στην παγκόσμια μοτοσικλέτα.
Εξαντλημένος από την χρονιά με αγώνες και στις δυο κατηγορίες, ο Spencer συμμετείχε σποραδικά τα επόμενα δύο χρόνια, αλλά το 1988 απέτυχε να τρέξει σε αγώνες. Το 1989 και το 1993 προσπάθησε να επιστρέψει στον ανταγωνισμό, αν και δεν είχε πλέον τον ρυθμό που τον είχε φέρει στην κορυφή.
Ο Freddie Spencer επέστρεψε στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου αφιερώθηκε στην εκπαίδευση νέων πιλότων. Είναι πλέον βασικός “παίκτης” στο MotoGP, καθώς είναι πρόεδρος της επιτροπής των αγωνοδικών από το 2019. Με αυτόν τον τρόπο, ο Spencer επέστρεψε στο προσκήνιο της σκηνής… σε σημείο να έχει βρεθεί στο επίκεντρο της κακής κριτικής σε αρκετές περιπτώσεις.
ΚΑΡΙΕΡΑ GRAND PRIX
Ενεργός στο Grand Prix από το 1982 έως το 1993
• 73 εκκινήσεις (63 στα 500 και 10 στα 250)
• 27 νίκες (20 στα 500 και 7 στα 250)
• 39 βάθρα (31 στα 500 και 8 στα 250)
• 33 pole position (27 στα 500 και 6 στα 250)
• Πρώτο Grand Prix 500: Αργεντινή, 1982
• Πρώτο Grand Prix 250: Γερμανία, 1985
• Πρώτη νίκη στο Grand Prix 500: Βέλγιο, 1982
• Πρώτη νίκη στα 250 Grand Prix: Νότια Αφρική, 1985
• 1982 — 3ος στο πρωτάθλημα 500cc
• 1983 — Παγκόσμιος Πρωταθλητής 500cc
• 1984 — 4ος στο πρωτάθλημα 500cc
• 1985 — Παγκόσμιος Πρωταθλητής 250cc και 500cc
• 1993 – Τελευταίος αγώνας
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
• Μπήκε στο Hall of Fame AMA (American Motorcyclist Association) το 1999
• Μπήκε στο Hall of Fame των Ηνωμένων Πολιτειών Motorsports της Αμερικής το 2001
• Έγινε «Legend of the Grand Prix» από τη FIM (Fédération Internationale de Motocyclisme) το 2001
VIDEO
Randomizer
Related Posts
