Ο Rossi είναι ο πρώτος αναβάτης στην ιστορία που είναι παγκόσμιος πρωταθλητής σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες, κάτι που δεν έχει καταφέρει κανείς έως τώρα στην ιστορία του MotoGP!
Σε μια συνέντευξη στην «La Gazzetta», ο Ιταλός μίλησε για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον της καριέρας του και μεταξύ άλλων είπε.
Στην ερώτηση για του τρεις καλυτέρους τίτλους της καριέρας του είπε:
«Το 2001, επειδή ήταν το τελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 500cc και ως εκ τούτου η τελευταία ευκαιρία να το κερδίσω. Ήταν μια καταπληκτική μάχη μέχρι τέλους με τον Biaggi. Μετά ήταν το 2004, με τη νίκη του τίτλου στο ντεμπούτο μου με τη Yamaha, ότι πιο όμορφο. Και το 2008, γιατί για πολλούς ήμουν ήδη τελειωμένος, γέρος, αλλά κατάφερα και νίκησα τον Stoner.»
Οι τρεις αντίπαλοι που θα ήθελε να έχει αγωνιστεί είναι : «Mike Hailwood, Kevin Schwantz και Giacomo Agostini.»
«Η συλλογιστική μου είναι πολύ απλή και απορώ που μερικοί άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν, ίσως ο τρόπος σκέψης μου είναι διαφορετικός. Μου αρέσει το πώς νιώθω, το συναίσθημα, η αδρεναλίνη που μου δίνει νίκη, ανεβαίνοντας στο βάθρο ή απλά να έχω ένα καλό αγώνα. Είμαι μια χαρά για λίγες μέρες. Μου αρέσει αυτό το συναίσθημα. Και αυτός είναι ο μόνος λόγος που ακόμα τρέχω.»
«Κατά τη γνώμη μου, αυτό που χάνεις με το να σταματήσεις να κάνεις ό, τι σου αρέσει περισσότερο είναι κάτι περισσότερο από αυτό που κερδίζεις όταν σταματάς όταν είσαι στο αποκορύφωμα της καριέρας σου. Έτσι και άλλως ποτέ δεν ξέρεις αν έχεις τελειώσει πραγματικά. Το 2013, όταν επέστρεψα στη Yamaha, είχα ήδη τελειώσει για όλους. Αντ ‘αυτού, αν δεν είχαν κλέψει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 2015 θα είχα κερδίσει άλλο ένα τίτλο, θα ήταν ο δέκατος και αυτό θα είχε επεκτείνει την αθλητική μου ζωή ως νικητή.» «Φυσικά, δεν μου αρέσει να τερματίζω 12ος ή 16ος. Αν ήθελα για να σταματήσω στην κορυφή έπρεπε να το έκανα πριν από μερικά χρόνια. Αλλά πιστεύω ότι ακόμα μπορώ και θέλω να το δοκιμάσω.»
Στο Misano το 2018 φόρεσε ένα κράνος με σχεδιασμό εμπνευσμένο από την ταινία “Πίσω στο μέλλον” έτσι ρωτήθηκε αν μπορούσε να αλλάξει μόνο μια μέρα της ζωής του, πια θα ήταν: «Την Βαλένθια το 2006. Εκεί πέταξα ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα μπορούσα να είχα κερδίσει και θα ήταν το 10 ούτως ή άλλως, ακόμη και μετά την κλοπή το 2015.»
Ρωτήθηκε επίσης αν θα δούμε ποτέ ένα ντοκιμαντέρ για την καριέρα του: «Θα το ήθελα πολύ και μάλλον θα το κάνουμε, η ιστορία μου είναι όμορφη, υπάρχουν πολλά πράγματα να πω. Έχουμε εικόνες, ακόμη και ιδιωτικές, που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ την δημοσιότητα και επομένως τα επόμενα χρόνια, όταν σταματήσω, θα ήθελα να φτιάξω ένα βιβλίο, αλλά πάνω απ ‘όλα μια σειρά όπως το “The Last Dance”, γιατί νομίζω ότι θα ήταν πολύ ωραίο.»
Μίλησε επίσης και για την νέα του ομάδα την Petronas: «Δεν θέλω να φτύνω στο πιάτο όπου έτρωγα, ήμουν επίσης μια χαρά στην εργοστασιακή ομάδα της Yamaha. Αλλά στην Petronas είναι πολύ καλά, υπάρχει μια υπέροχη ατμόσφαιρα, πολλοί νεαροί, μια ομάδα ελεύθερη. Βασικά είναι διαφορετικοί από τους Ιταλούς και τους Ισπανούς, αλλά είναι ωραίο να είμαι εδώ. Το πρωί μου δίνει χαρά να μπω στο γκαράζ, υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν την ψυχή τους.»
Για την κληρονομιά που θα αφήσει στους αγώνες είπε: «Ήμουν ο πρώτος σύγχρονος αναβάτης MotoGP, έκανα πολλά πράγματα πρώτος, τα οποία έχουν γίνει μάθημα για πολλούς αναβάτες σήμερα. Ξεκίνησα πολύ νέος, αλλά στα 20 ήμουν ήδη στα 500 και το μονοπάτι μου ακολούθησαν από τότε όλοι. Υπάρχουν μερικά πράγματα που έχω κάνει και που όλοι προσέχουν. Άνοιξα το δρόμο για το MotoGP. Τώρα αγωνίζομαι ενάντια στο χρόνο.»
Στο Κατάρ ήταν ο πρώτος αγώνας που είχε αντίπαλο τον αδελφό του, Luca Marini: «Φωνάξαμε. Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια, αλλά ήμασταν και οι δύο απελπισμένοι γιατί πήγαμε αργά. Θα θέλαμε να πολεμήσουμε μαζί, όπως την Κυριακή στην Πορτογαλία, αλλά για σημαντικές θέσεις».
Η μητέρα του είχε επίσης μια θέση στην συνέντευξη του: «Ανησυχεί και για τους δυο μας, με διαφορετικό τρόπο. Ο Luca πρέπει να δυναμώσει τον εαυτό του, και να φροντίσει για το μέλλον του στο MotoGP, ενώ εγώ ψάχνω καλά αποτελέσματα για το τελευταίο μέρος της καριέρας μου.»
Για τον πατερά του Graziano είπε: «Πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια αρχίσαμε να τα πηγαίνουμε καλύτερα. Υπήρχε η περίοδος της εφηβείας όπου ήταν αυστηρός, αλλά εγώ ήθελα να πάρω το δικό μου δρόμο και είχαμε συγκρουστεί. Στη συνέχεια, ωστόσο, προς την ηλικία των 25 η σχέση άλλαξε και από τότε έχουμε προχωρήσει, όπως τώρα.»
Randomizer
Related Posts
