Dakar 2016 – Stage 6: Σχολιάζει ο Βασίλης Ορφανός

Σήμερα μπορούμε να πούμε πως ήταν μια τυπική μέρα Dakar. Ανατροπές, πτώσεις και εγκαταλείψεις, αυτά συμβαίνουν όσο περνάνε οι μέρες και ανεβαίνουν οι δυσκολίες.Δεν έχουμε φτάσει ακόμα ούτε στην μέση του αγώνα, έχει πολύ δρόμο ακόμα.
Στην σημερινή ειδική είχε οδήγηση πάνω στο αλάτι, που να σημειώσουμε εδώ πως δεν είναι πολύ δύσκολη, είναι σαν να πατάς σε σκληρό χώμα, απλά κρύβει παγίδες, όπως οι αντανακλάσεις που κάνει ο ήλιος και σε μπερδεύει. Η σημερινή ειδική  ήταν απαιτητική και με πολλά χλμ και γι αυτό είχαμε τόσες εγκαταλείψεις, είναι αυτό που έχουμε ξαναπεί σίγα σιγά θα ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι.

Ο Joan Barreda είχε μηχανικό πρόβλημα και φυσικά όπως είχαμε πει και σε προηγούμενο σχόλιο, στηρίχτηκε στον οδηγό υποστήριξης, στην προκείμενη περίπτωση, ο Paolo Ceci, που φάνηκε καθαρά ότι τον τράβηξε μέχρι τον τερματισμό, και ας μην βλέπαμε τις φωτογραφίες, το είδαμε από τους χρόνους της ειδικής,  άλλωστε αυτή είναι και η δουλειά του. Να τον τραβήξει ως το τέρμα. Ακόμα όμως είναι μέσα στο παιχνίδι, μπορεί να φαίνεται στον κόσμο ότι δεν έχει ελπίδα, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορούμε να τον δούμε ακόμα και να κερδίζει γιατί δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στους άλλους οδηγούς. Σίγουρα έχουν λιγοστέψει οι πιθανότητες του αλλά μέχρι τον τερματισμό ποτέ δεν ξέρεις.

Αύριο η μοτοσυκλέτα του θα είναι επισκευασμένη και θα πάρει εκκίνηση και θα συνεχίσει τον αγώνα, είναι πολύ σημαντικό να συνεχίζεις τον αγώνα, ακόμα και από το τέλος.
Στις επόμενες μέρες θα δούμε ανατροπές που ούτε τις φανταζόμαστε. Οι ειδικές είναι απαιτητικές και όσο περνάνε οι μέρες θα δούμε πολλές ανακατατάξεις.

Ένα θετικό που θέλω να σημειώσω είναι για τους οδηγούς της ΚΤΜ, οι νέοι οδηγοί έχουν καταφέρει να είναι σταθερά μπροστά, βέβαια έχουν ακόμα  μεγάλες μάχες μπροστά τους, έχει πολύ δρόμο, και είναι εύκολο να γίνει το λάθος.

Στο Dakar το «εύκολο» είναι να ανοίγεις τέρμα το γκάζι, το πιο «δύσκολο» είναι να ξέρεις που πρέπει να το κλείσει. Για μένα αυτοί που φτάνουν στην ράμπα του τερματισμού είναι ήρωες.

Να σταθούμε και να σχολιάσουμε την Ισπανίδα Laia Sanz που κεντρίζει το ενδιαφέρον μας. Η Sanz δουλεύει πάρα πολύ με την μοτοσυκλέτα της, έχει κάνει πάρα πολύ καλή προετοιμασία, ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει ανθρώπους και ομάδα που την στηρίζουν με τον σωστό τρόπο, οπότε μην μας κάνει εντύπωση που έχει τέτοια απόδοση, πολλοί άντρες αναβάτες που τρέχουν στο Dakar, δεν έχουν κάνει την ανάλογη προπόνηση και προετοιμασία όπως εκείνη.

Είναι μια εργοστασιακή αναβάτης, είναι εφάμιλλη των αντρών εργοστασιακών αναβατών, είναι η δουλειά της αυτή. Ξέρει τι θέλει και προετοιμάζεται πολύ σκληρά γι’ αυτό. Είναι ταχύτατη και δεν της λείπει τίποτα και κάνει όλο τον αγώνα «χωρίς να ζορίζεται», αν ήταν άντρας θα κέρδιζε το Dakar!
Η Sanz είναι τυχερή (όπως και πολλοί άλλοι) γιατί ζει σε μια χώρα που όταν έχεις ταλέντο και δυνατότητες να προχωρήσεις σε βοηθά, δεν σε χαντακώνει!

Κλείνοντας να τονίσουμε πως το Dakar είναι ένας αγώνας πνευματικός.
Το ταλέντο θα σε πάει έως ένα σημείο κάποιες μέρες, για να συνεχίσεις τις υπόλοιπες θα σε πάει ο εγκέφαλος, γι αυτό και ξεχωρίζουν στο τέλος αυτοί που έχουν άλλη προσέγγιση ποιο εγκεφαλική.
Το Dakar κάθε μέρα είναι ένας μαραθώνιος. Πρέπει να υπερβείς τα όρια σου πολλές φορές την ημέρα. Το να έχεις την καλύτερη μοτοσυκλέτα και την καλύτερη εργοστασιακή ομάδα, δεν θα σε κάνει να φτάνεις στον τερματισμό. Στο τερματισμό σε κάνει να φτάνεις η ψυχή.

Related Posts

Randomizer