Με χαρά είδαμε να κυκλοφορεί ένα βιβλίο με διηγήματα “πλεγμένα” γύρω από την μοτοσυκλέτα, με τίτλο «Ματιές… στον κόσμο». Ένα βιβλίο από τον Δημήτρη Παπανδρέου, τον γνωστό εκδότη του περιοδικού MOTOSPORT, ένα βιβλίο διαδρομή από το 1986 έως το 1995, ίσως μία από τις σημαντικότερες δεκαετίες για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα, μέσα από τα μάτια και την ταλαντούχα πένα του.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΓΙΑΤΙ ΒΙΒΛΙΟ;»
Πέρασαν 20 χρόνια απο τότε που δημοσιεύθηκε το τελευταίο Χριστουγεννιάτικο διήγημα στο περιοδικό μοτοσυκλέτας MOTOSPORT.
Η αρχή είχε γίνει το 1986, το τέλος ήρθε το 1995.
Και λέω “το τέλος”, γιατί ο λόγος που δεν συνεχίστηκαν τα διηγήματα και τα επόμενα χρόνια, ήταν ακριβώς επειδή είχε τελειώσει μια εποχή, είχε ολοκληρωθεί μια περίοδος μετάβασης, είχε κλείσει ένας κύκλος.
Και η μοτοσυκλέτα, στην Ελλάδα τουλάχιστον, είχε εγκαταλείψει για πάντα τα ανεξερεύνητα μονοπάτια του συναισθήματος, μπαίνοντας στις λεωφόρους της εμπορικότητας -όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, πότε Γιαπωνέζα, πότε Ευρωπαία και πότε Κινέζα, ανάλογα με την ευκολία ή την δυσκολία έγκρισης των καταναλωτικών δανείων.
Δεν είχε πια νόημα, “ένιωσα” (τότε, το ’96), το να μιλάς για Ζακς, Φλορέτες, τετρακύλινδρες μελωδίες και “μοτοσυκλετιστικά πάθη” στο νέο κοινό που αγόραζε ογκώδεις “εντούρο” μοτοσυκλέτες 300 κιλών για να κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης.
Ετσι, η νέα εποχή των δύο τροχών (στην οποία έπεσε μετά μανίας ο βουλιμικός καταναλωτής των πιστωτικών), είχε κέρδη και απώλειες. Κέρδη πωλήσεων και τεχνολογίας, απώλειες νοημάτων, ιδεών και συναισθημάτων.
Στον μικρό (ή και μεγάλο κατ’ άλλους) κόσμο του MOTOSPORT, πρώτα σταμάτησαν τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα (που εν τέλει δεν ήταν καθόλου, ή αποκλειστικά, «Χριστουγεννιάτικα»), μια δεκαετία μετά το ίδιο το περιοδικό ανέστειλε («προσωρινά», όπως νόμιζα) την έκδοσή του, και λίγα ακόμη χρόνια αργότερα, κατά το 2010, η ίδια η μοτοσυκλέτα «έφαγε τον εαυτό της» (κάτι που κάποιοι είχαν διαβλέψει απο το ’90, και που διαφαίνεται με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια σήμερα, όπως η μοτοσυκλέτα «απομακρύνεται» απο το μεγάλο κοινό με εντυπωσιακά αλλά πανάκριβα και -συγνώμη για τον χαρακτηρισμό- «απάνθρωπα» μοντέλα).
‘Αρα; Πολύ απλά, πάμε απο την αρχή! Γιατί μπορεί λόγω οικονομικών ο κόσμος να μην αγοράζει πια σοβαρές μοτοσυκλέτες, αλλά την επιθυμία, την αγάπη, το όνειρο, την ανάμνηση, την ελπίδα, την ιδέα, δεν μπορεί κανείς να του την στερήσει. Και όταν οι «υλικές αξίες» και αγαθά -για οποιονδήποτε λόγο- γίνονται δυσπρόσιτες, ο άνθρωπος καταφεύγει (επιστρέφει) σ’ αυτό που δεν κοστίζει τίποτα και αξίζει περισσότερο: Στη σκέψη, στο μυαλό, στο πνεύμα.
Πάμε κι εμείς «απο την αρχή» λοιπόν, με το βιβλίο. Πάμε να ρίξουμε «Ματιές…στον κόσμο». Πάμε πίσω στο 1986, τότε που οι μοτοσυκλέτες ήταν πιο «λίγες» αλλά πιο σημαντικές. Πιο «αργές» αλλά και πιο σπάνιες. Λιγότερο εξελιγμένες αλλά «πιο μπροστά». Χωρίς πλήρη αποδοχή απο την κοινωνία, γι’ αυτό και αποτελούσαν την επιλογή και το προνόμιο των «ξεχωριστών».
Πάμε να θυμηθούμε τις πρώτες «απειλές», τα πρώτα «Ευρωπαϊκά σύννεφα» που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στη Δύση, σύννεφα που κάποιοι τα έδειχναν απο τότε (έστω και σαν «διηγήματα επιστημονικής -ή μελλοντολογικής- φαντασίας»).
Σύννεφα που έγιναν καταιγίδα και τυφώνας που συνεπήρε την όμορφη ηλιόλουστη Ελλάδα στο έρεβος του χρέους και των λανθασμένων πολιτικών, αλλίμονο, με τα δικά μας, επανειλημμένα, «ναι».
Πάμε πίσω, στην εποχή που τα κινητά τηλέφωνα είχαν μέγεθος ημιφορτηγού, που η ενημέρωση ήταν ελλιπής και η επικοινωνία απο δύσκολη έως αδύνατη, αλλά η αγάπη γι’ αυτό που ο καθένας είχε επιλέξει να κάνει, ήταν άδολη και δυνατή.
Πάμε ακόμα πιο πίσω, και μετά πάλι μπροστά. Τότε, το 1985-90, που οι σημερινοί τριαντάρηδες ήταν βρέφη, και που οι σημερινοί μεσήλικες στέκονταν, νεολαίοι προβληματισμένοι, μπροστά σε σταυροδρόμια μεγάλων, ή μικρότερων, αποφάσεων. Κομμάτια της ζωής αγαπημένα, μυρωδιές Ελλάδας ξεχασμένης, η μοτοσυκλέτα να μας συντροφεύει, και πάνω απ’ όλα η αγάπη των ανθρώπων. Η φιλία τους και η μοναξιά τους, η ένωση και ο χωρισμός τους, η μικρότητα και το μεγαλείο τους, η Αβυσσος Ψυχή…
Ολα αυτά, σε δέκα διηγήματα.
Στην Ελλάδα.
Για δέκα ανθρώπους που αγαπούσαν την μοτοσυκλέτα.
Και έτυχε να είναι Χριστούγεννα.
Δημήτρης Παπανδρέου
Δεκέμβριος 2015
*ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ (ΑΚΟΜΑ) ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
Δεν είναι «Χριστουγρννιάτικα», ούτε «γιορτινά» τα διηγήματα, παρά την εποχή που εξελίσσονται. Είναι ιστορίες για ανθρώπους που έχουν και «μηχανάκια». Πολύ θα ήθελα να τις διαβάσει ο καινούργιος κόσμος, του διαδικτύου και του σκούτερ, του κινητού και της μοτοσυκλέτας, των start ups και των αυτοκινήτων, της «πολυπολιτισμικότητας» και του μετρό. Οι νέοι, οι γυναίκες, τα κορίτσια, και φυσικά οι παλαιότεροι φίλοι και αναγνώστες (που στιγμή μέσα σε τριάντα χρόνια δεν έχουν σταματήσει να θυμούνται και να ζητούν ένα ΜOTOSPORT που δεν υπάρχει, μια εποχή που πέρασε και δεν θα επιστρέψει).
Ομως οι νέοι θα μάθουν πολλά. Και για την πατρίδα τους την τότε, και -ας μου επιτραπεί- για τους γονείς τους, εκείνο το μακρινό Ελληνικό «ογδόντα»…
Το βιβλίο ονομάζεται «Ματιές …στον κόσμο». Ματιές στον απλό κόσμο, στους καθημερινούς συνηθισμένους ανθρώπους, που περνούν τη ζωή τους χωρίς να φαίνονται, χωρίς να ενοχλούν, χωρίς κανένας να νοιάζεται γι΄αυτούς.
Οι «Ματιές…» θα τους «φωτίσουν», θα τους αποκαλύψουν. Και θα είμαστε κι εσείς, κι εγώ, ανάμεσά τους.
*Το βιβλίο κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα Αθήνας-Πειραιά. Εχει 224 σελίδες και η τιμή του είναι 9,40 Ευρώ. Αποστέλλεται άμεσα σε όλη την Ελλάδα και στα βιβλιοπωλεία που θα το ζητήσουν/παραγγείλουν στα e-mail
magnitisbooks@gmail.com και papandreou@live.com, τηλ. 6950974410
ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Δέκα ιστορίες για όλους! Δέκα άνθρωποι, που έτυχε να ζήσουν, και να ταιριάξουν, με την μοτοσυκλέτα. Ένας για κάθε ιστορία. Δεκαεφτάχρονα παιδιά, ώριμοι επιχειρηματίες, φτωχαδάκια και σαλταδόροι του ποινικού δικαίου, παρίες της μεγαλούπολης και εργατάκια της επαρχίας, καλοβαλμένοι αστοί και οικογενειάρχες του μεροκάματου.
Ιστορίες της ζωής, της πόλης, της υπαίθρου, του πολέμου, του μέλλοντος, του δρόμου, της φαντασίας.
Και συναισθήματα αληθινά, δυνατά και γνήσια, που κάθε που πλησιάζουν μεγάλες γιορτές, σαν να αναζητούν έκφραση και διέξοδο, για να δώσουν την ελπίδα, την τόσο απαραίτητη ελπίδα, σαν καύσιμο για την συνέχεια του βίου.
Δέκα ιστορίες, τόσο μα τόσο διαφορετικές, μα όλες για τον Ανθρωπο και την αγάπη που ζητάει, την αγάπη που χρειάζεται, την αγάπη που κρύβει μέσα του.
Ανεβείτε, μπροστά ή πίσω, στη σέλλα της μοτοσυκλέτας που παίζει τον ρόλο τον συνδετικό, αφού υπάρχει παντού να συνοδεύει σαν «υπόκρουση εικόνας» την αφήγηση, και πάμε κι εμείς να συναντήσουμε κάποια όμορφα Χριστούγεννα, στη ζωή, στο μέλλον ή στην φαντασία.
Κι αν στο τέλος κάποιας ιστορίας νιώσετε να σας φεύγει ένα δάκρυ, μην το κρατήσετε. Απόδειξη πολύτιμη της δικής σας αγάπης, της δικής σας «Ματιάς… στον κόσμο», θάναι…
Δέκα διηγήματα, δέκα ιστορίες, χωρίς ήρωες αλλά με πρωταγωνιστές απλούς, καθημερινούς ανθρώπους.
Σαν εμένα
Σαν κι εσάς.
Δέκα ιστορίες, σε διαφορετικά μέρη και εποχές, για την αγάπη, τον έρωτα, την φιλία, για όλα τα συναισθήματα που συνεπαίρνουν και ανεβάζουν την ψυχή του ανθρώπου.
Για όλα τα συναισθήματα που περιμένουν κλειδωμένα στην ασφάλεια της καρδιάς μας, άλλοτε μια ώρα, άλλοτε μια ολόκληρη ζωή, να βγούν στο φως.
Αλλά και δέκα ιστορίες για τη μοναξιά, την λύπη, το παράπονο, την αδικία.
Όλα όσα η κοινωνία «χωράει» σε μια πόλη, σ’ ένα χωριό ή και σε μια μικρή αυλή.
Ιστορίες για δέκα διαφορετικούς ανθρώπους, που αγαπούσαν αυτό που λέγεται μοτοσυκλέτα, και που έζησαν, μαζί της, κάποια δυνατά, αλησμόνητα, Χριστούγεννα -όχι δηλαδή ότι δεν θα μπορούσε να ήταν και καλοκαίρι…
Δέκα διηγήματα που γράφτηκαν «κάποτε» και για «κάποιους» λόγους, που άλλοι πια δεν υπάρχουν κι άλλοι παραμένουν δυνατοί όσο ποτέ -ή όσο «τότε».
Διηγήματα, πρόσωπα και περιγραφές που έχουν μέσα τους αναπνοές και μυρωδιές της εποχής τους. Εχουν την αγωνία για το μέλλον, την αγνότητα -αλλά και την μικρότητα- της παλιάς ελληνικής επαρχίας, το πάθος που αλλάζει τους ανθρώπους, και την αγάπη που τους ξανασμίγει.
Δέκα ιστορίες, ολωσδιόλου διαφορετικές και ολότελα ανόμοιες, που απλώνονται απο την εποχή του Μεγάλου Πολέμου για να πλησιάσουν στις μέρες μας.
Στις μέρες μας, που άλλοτε τις φαντάζονται σαν ζοφερό μέλλον κι άλλοτε τις βλέπουν σαν παρελθόν. Ετσι θα γίνεται απο εδώ και στο εξής. Ετσι γίνεται ήδη.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
Σειρά συγγραφής των διηγημάτων, που δημοσιεύονταν συνεχώς για δέκα χρόνια, κάθε Δεκέμβρη, στο περιοδικό.
1. Ο ‘Αγιος Βασίλης 1986 (τεύχος Νο 98)
2. Το Θείο Φως 1987 (τεύχος Νο 109)
3. Φλογισμένα Χριστούγεννα 1988 (τεύχος Νο 121)
4. Ευρωπαϊκό ‘Ετος 1992 1989 (τεύχος Νο 133)
5. 7.000 Νάνοι 1990 (τεύχος Νο 145)
6. Ο Γάτος 1991 (τεύχος Νο 157)
7. 1944 1992 (τεύχος Νο 169)
8. Η Φλορέτα 1993 ( τεύχος Νο 181)
9. Εβίβα 1994 ( τεύχος Νο 193)
10. Η Αφρικάνα 1995 (τεύχος Νο 205)
Randomizer
Related Posts
