Ο Ισπανός δημοσιογράφος της AS, Raul Romojaro σχολιάζει την στάση του Jorge Lorenzo από τότε που έχει φύγει από τους αγώνες και τα σχόλια του στα κοινωνικά δίκτυα.
«Τρέφω για τον Jorge Lorenzo, ειλικρινή στοργή και σεβασμό. Τον συνάντησα όταν ήταν μόλις παιδί, όταν ο πρώτος εκπρόσωπός του ήταν ο καλός μου φίλος Dani Amatriaín και, από τότε, έγινε ένας από τους οδηγούς που με συγκίνησε περισσότερο και με έκανε χαρούμενο.»
«Ένα τεράστιο ταλέντο με μια περίπλοκη προσωπικότητα που, ωστόσο, διαμορφώθηκε με την πάροδο του χρόνου. Είχα επίσης κάποιες διαφωνίες, με επαγγελματικές επιλογές του, αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να τον θεωρώ ως ένα από τα βασικά στοιχεία στην ιστορία των αγώνων μοτοσικλέτας. Γι ‘ αυτό “υποφέρω” με τη δημόσια στάση που έχει υιοθετήσει από την αποχώρησή του από το MotoGP.»
«Δεν την επικρίνω ούτε την αμφισβητώ, λέω μόνο ότι μου προκαλεί αγωνία τι θα διαβάσω, μέρα με τη μέρα, αφού είναι βυθισμένος σε αντιπαραθέσεις που πρέπει απλώς να αγνοήσω.»
«Υποθέτω ότι ο Lorenzo είναι αδιάφορος για τη γνώμη μου, για λόγους που δεν αξίζουν να αναφερθούν. Πιθανότατα δεν θα διαβάσει καν αυτές τις γραμμές και, αν το κάνει, δεν αποκλείω ότι θα ενοχληθεί ξανά, όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις. Θα ήθελα απλώς να καταλάβει ότι είναι τόσο τεράστιος ως οδηγός, ως πρωταθλητής, που δεν έχει καμία σχέση με την είσοδο στο παιχνίδι της προσβολής, του αποκλεισμού, της απάτης …Είναι πολύ πάνω από όλα αυτά.»
«Λέγοντας αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, μερικές φορές είναι λάθος και μια άχρηστη ανοησία. Επιμένω ότι ο πατέρας του είναι ήδη εκεί για να του δώσει συμβουλές (Αν και θα ήταν μια άλλη συζήτηση). Η μόνη μου ψευδαίσθηση, ως λάτρης της μοτοσικλέτας και θαυμαστής του, θα ήταν να σταθμίσει τα αποτελέσματα του θυμού του, τις συνέπειες των λέξεων του, την υποδειγματική στάση. Θα μου άρεσε πολύ να δείξει μια ωριμότητα και να γίνει ένα άτομο τόσο ολοκληρωμένο όσο υπέροχος ήταν πάνω στην μοτοσυκλέτα.»