Ο οκτώ φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής μιλά για το χρόνο του με την Repsol Honda Team σε μια συνέντευξη πριν από το Σαββατοκύριακο του Grand Prix της Βαλένθια.

«Είναι η Τετάρτη πριν από το Grand Prix της Βαλένθια, το τελευταίο της χρονιάς. Προφανώς τώρα οι εξέδρες είναι άδειες, με μια ηρεμία που δεν θα υπάρχει αργότερα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Όντας ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς, είναι πάντα ξεχωριστός, αλλά αυτός είναι διαφορετικός. Δεν μου αρέσει να λέω ότι είναι το τελευταίο μου Grand Prix με τη Honda, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο μέλλον. Αλλά θα είναι το τέλος ενός σταδίου με την Repsol Honda Team και θα είναι ένα Σαββατοκύριακο με πολλά συναισθήματα.»

VIDEO

Πώς το έχεις δουλέψει διανοητικά; Πώς το αντιμετωπίζεις;

«Είναι πάντα πολύ δύσκολο να δουλέψεις για το πώς να αντιμετωπίσεις ένα Grand Prix, ειδικά όταν πρόκειται για συναισθήματα. Στο Grand Prix της Βαλένθια σίγουρα θα υπάρξουν αξέχαστες στιγμές, γιατί θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ στην πίστα – και για να το κάνω αυτό πρέπει να είμαι 100% συγκεντρωμένος».

Τι σημαίνει για εσάς η Repsol Honda Team;

«Η Repsol Honda Team ήταν -και θα είναι πάντα- η ομάδα που καθόρισε την αθλητική μου καριέρα και τη ζωή μου. Είμαι μαζί τους 11 χρόνια και έχουμε κερδίσει 6 παγκόσμιους τίτλους, κάτι που δεν πρόκειται να πετύχω με άλλη ομάδα. Είμαι 30 χρονών τώρα. Θα είναι η ομάδα με την οποία έχω πετύχει τις περισσότερες επιτυχίες σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο».

Αναγνωρίζετε την μοτοσυκλέτα πίσω σας; Τι σημαίνει για εσάς; Τι αναμνήσεις σου φέρνει πίσω;

«Αναγνωρίζω αυτή την μοτοσυκλέτα. Εδώ ξεκίνησαν όλα. Ήταν από τη πρώτη μου χρονιά και ήταν ένα ονειρεμένο ντεμπούτο: η πρώτη μου χρονιά στο MotoGP και η κατάκτηση του τίτλου. Ήταν η πιο διασκεδαστική χρονιά στο MotoGP για μένα, γιατί δεν είχα πίεση πάνω μου, μπορούσα να κάνω τα πάντα και όλα πήγαν καλά. Εδώ είχα την ευκαιρία να ενταχθώ στην ομάδα όπου είχαν αγωνιστεί τα είδωλά μου, εκτός από το ότι μοιράστηκα το γκαράζ  με έναν από αυτούς: τον Dani Pedrosa. Από εκεί ξεκίνησαν αυτά τα 11 επιτυχημένα χρόνια».

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του Marc από το 2013 και από το 2023;

«Έχω μάθει πολλά. Περισσότερο από τις δύσκολες στιγμές και τις αναποδιές που έχουμε δεχτεί, αλλά έχουμε απολαύσει και πολλές από τις καλές στιγμές. Δεν μπορείς να συγκρίνεις ένα παιδί 20 ετών με έναν 30χρονο, με όλες του τις ιδέες πιο ξεκάθαρες και πιο ώριμες. Έχω μάθει πολλά πράγματα και η απόφαση που πήρα τώρα στα 30 μου είναι μια απόφαση που δεν θα μπορούσα να πάρω στα 22, 23 ή 24 μου, γιατί δεν ήμουν αρκετά ώριμος για να το κάνω».

Και τι είναι αυτό που δεν έχει αλλάξει πάνω σου όλα αυτά τα χρόνια;

«Ο χαρακτήρας μου, το χαμόγελό μου και κυρίως η φιλοδοξία μου δεν έχουν αλλάξει. Αυτό παραμένει το ίδιο όπως όταν ξεκίνησα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους της αλλαγής. Είμαι εδώ για να προσπαθήσω να είμαι ο καλύτερος στην πίστα και για να το κάνω αυτό πρέπει να προσπαθήσω να βρω την καλύτερη λύση. Υπάρχουν πολλές φορές που είναι δύσκολο, αλλά δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος αύριο αν είχα αμφιβολίες ή αν σκεφτόμουν “τι θα γινόταν αν το είχα κάνει αυτό;” Είμαι ένας αναβάτης που, τόσο εντός όσο και εκτός πίστας, κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό και αυτό που χρειάζομαι για να προσπαθήσω να παλέψω για τις πρώτες θέσεις».

Όλα αυτά τα χρόνια με τη Repsol, ποια είναι μια στιγμή που ξεχωρίζεις;

«Υπάρχουν πολλές στιγμές με τη Repsol, και πάνω από όλα θυμάμαι πιο πολύ στιγμές στο σιρκουί: λεπτομέρειες όπως όταν μπήκα στο αεροπλάνο τους, πολλές εκδηλώσεις, τα κυριακάτικα δείπνα στη Βαλένθια μόλις τελείωσε η σεζόν, τα διασκεδαστικά πάρτι… αυτά είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Από τότε που είμαι εκεί τόσα χρόνια, έχω δει πολλούς ανθρώπους να πηγαινοέρχονται στη Repsol, διαφορετικές ομάδες όπως τα τμήματα επικοινωνίας και οι χορηγοί, αλλά πάντα είχαν εξαιρετική απόδοση και ένιωθα πολύ καλή μεταχείριση. Νιώθω προνομιούχος».

Πιστεύετε ότι η υποστήριξη μιας μάρκας όπως αυτή σας έχει βοηθήσει όσον αφορά την αναγνώριση στην Ισπανία;

«Όλο το paddock θέλει να είναι αναβάτης της Repsol Honda Team και θέλει να είναι με τη Repsol επειδή είναι ο χορηγός με τη μεγαλύτερη ιστορία στο MotoGP, με δεσμούς με τη μοτοσικλέτα και τον ανταγωνισμό για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα… Όλοι θα ήθελαν να έχουν μία μοτοσυκλέτα στα χρώματα της Repsol, για να εμφανίζεται η φωτογραφία τους παντού.»

Όταν είσαι μόνος και σκέφτεσαι ποιος είσαι, τι έχεις καταφέρει και τι σημαίνεις για αυτό το άθλημα, τι σου έρχεται στο μυαλό; Τι νιώθεις?

«Όλοι οι άνθρωποι που σε υποστηρίζουν, το εκτιμάς πολύ – όχι μόνο στις καλές στιγμές, αλλά και στις κακές στιγμές. Για μένα δεν έχει νόημα να οδηγώ μόνος μου στην πίστα, για μένα έχει νόημα ο ανταγωνισμός, δημιουργεί ενθουσιασμό στους θαυμαστές, βλέποντας τα paddock γεμάτα, ένα μικρό κορίτσι ή αγόρι να έρχεται κοντά σου και αρχίζει να κλαίει… Αυτές είναι αντιδράσεις που δημιουργείς σε ανθρώπους που δεν θα φανταζόμουν ποτέ. Ως παιδί φαντάζεσαι τη ζωή ενός αναβάτη, αλλά δεν φαντάζεσαι τη ζωή ενός σταρ».

Πώς ήταν το ντεμπούτο σου, με αναβάτες όπως ο Lorenzo, ο Rossi και Pedrosa στην ίδια πίστα;

«Ο πρώτος αγώνας στο Κατάρ, όταν μπόρεσα να πάω πίσω από τον Pedrosa και τον Valentino – αλλά όχι τον Lorenzo γιατί ξέφυγε γρήγορα. Αλλά βλέποντας το όνομα του Pedrosa, το όνομα του Rossi και το όνομα του Lorenzo όταν οδηγείς… Είσαι στο Moto3 -125cc στην εποχή μου-, μετά στο Moto2, αλλά όταν φτάσεις στο MotoGP και το δεις αυτό, συνειδητοποιείς ότι είναι μεγάλο πράγμα.»

Ποιος ήταν ο πιο εύκολος αγώνας για εσάς;

«Υπήρχαν πολλά που δεν κέρδισα όντας ο πιο γρήγορος, αλλά μάλλον κέρδισα όντας ο πιο έξυπνος ή διαχειριζόμενος τον αγώνα με διαφορετικό τρόπο. Κέρδισα μερικά στο Montmeló όχι όντας ο ταχύτερος αλλά διαχειριζόμενος τον αγώνα με τον καλύτερο τρόπο, και πολλά άλλα. Κέρδισα στην Ολλανδία, που είναι ένα σιρκουί στο οποίο δεν είμαι καλός, αλλά έχω κερδίσει πολλές φορές εκεί. Κολλάνε μαζί σου, αλλά υπήρξαν τόσα πολλά… είναι καλό που είναι τόσοι που τους ξεχνάς».

Ποιος ήταν ο πιο σκληρός;

«Αυτός που υπέφερα περισσότερο; Νομίζω ότι το 2013 εδώ στη Βαλένθια. Δεν ήταν το πιο δύσκολο, αλλά ήταν ο μεγαλύτερος, μακράν γιατί έπρεπε να τερματίσω τέταρτος αν ο Lorenzo κέρδιζε τον αγώνα. Και ήταν πολύ καιρό γιατί όταν είσαι στο όριο είσαι πολύ συγκεντρωμένος και οι γύροι περνούν γρήγορα, αλλά όταν έχεις αμφιβολίες, δεν φτάνεις στο όριο, ξέρεις ότι δεν μπορείς να πέσεις… σκέφτεσαι περισσότερα πράγματα. Ο αγώνας φαινόταν να συνεχίζεται για πάντα, αλλά μου έδωσε τον τίτλο το 2013».

Βρισκόμαστε στη στροφή 1 στη Βαλένθια. Σας θυμίζει κάτι;

«Σε αυτή τη στροφή, τη σεζόν του 2017, έκανα το περίφημο σώσιμο που είναι μακράν ένα από τα καλύτερα σωσίματα που είχα κάνει ποτέ. Αυτή η διάσωση ήταν καθοριστική. Ήμουν τόσο ήρεμος που προσπάθησα να δημιουργήσω ένταση για να συγκεντρωθώ ξανά στον αγώνα και κόντεψα να πέσω, αλλά η διάσωση μου επέτρεψε να τερματίσω τον αγώνα στο βάθρο και να κερδίσω τον τίτλο».

Τι θα σας λείψει περισσότερο από την εμπειρία σας με τη Repsol;

«Τι θα μου λείψει από τη Repsol Honda; Θα μου λείψουν τα πάντα, από την είσοδο στο γκαράζ, μέχρι τα χρώματα, τους ανθρώπους εκεί, η μοτοσυκλέτα … Δεν ξέρω τίποτα άλλο. Από τότε που μπήκα το 2013 είμαι με τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια χρώματα, το ίδιο γκαράζ, με όλα τα ίδια… Το ερώτημα είναι τι δεν θα μου λείψει.»

Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους οπαδούς;

«Γνωρίζω ότι πολλοί οπαδοί της Repsol Honda θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν και το νούμερο 93, γιατί όπως είπα στην ανάρτησή μου όταν ανακοινώθηκε η αποχώρησή μου, «είμαστε χωρισμένοι, αλλά πάντα ενωμένοι». Κατά κάποιο τρόπο είμαστε ενωμένοι. Ό,τι κι αν κάνω, και ανεξάρτητα από το πώς είναι τα πράγματα στο νέο στάδιο της καριέρας μου, αυτή θα είναι η ομάδα της ζωής μου, της επαγγελματικής μου καριέρας και με την οποία θα με θυμούνται».