Οι 16 οδηγοί με τα περισσότερα πρωταθλήματα στην κορυφαία κατηγορία MotoGP / 500cc

Το TOP 16 των οδηγών με τα περισσότερα πρωταθλήματα στην κορυφαία κατηγορία MotoGP / 500cc είναι μοναδικό!

Αν είναι ήδη δύσκολο να πετύχεις έναν Παγκόσμιο τίτλο MotoGP, όπως πέτυχε πρόσφατα ο Fabio Quartararo το 2021, ή ο Joan Mir το 2020, είναι ακόμα πιο δύσκολο να παραμείνεις στην κορυφή για αρκετά χρόνια και να κερδίσεις περισσότερους τίτλους!

Θρύλοι όπως ο Hayden, ο Crivillé, ο Schwantz ή ο Gardner το πέτυχαν μόνο μία φορά, αλλά αυτοί που το έχουν καταφέρει πάνω από μια φορά, είναι μόλις 16 στα 72 χρόνια της ιστορίας των αγώνων στην μεγάλη κατηγορία!

1ος με 8 παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Giacomo Agostini.

Ο πιο επιτυχημένος αναβάτης στην μεγάλη κατηγορία (premier Class) μέχρι τώρα στην ιστορία του αθλήματος! Ο Agostini έχει 15 Παγκόσμια Πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες. Την  δεκαετία του 1960 αρκετοί αναβάτες αγωνίζονταν σε δύο διαφορετικές κατηγορίες την ίδια σεζόν, κάτι που ήταν πάρα πολύ δύσκολο δεδομένων των συνθήκων, ενώ ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατάφεραν να πάρουν τίτλους και στις δυο κατηγορίες που αγωνίζονταν, παρόλο που το δοκίμασαν πάρα πολλοί.
Όσον αφορά την μεγάλη  κατηγορία, τα 500cc, ο Agostini με την MV Agusta κυριάρχησε από το 1966 έως το 1972, με πρώτες του σεζόν να είναι πολύ δύσκολες, με αντίπαλους όπως ο φοβερός Hailwood. Ένα από τα πιο σημαντικά του πρωταθλήματα ήταν το όγδοο και τελευταίο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, με τη Yamaha το 1975, αφού ήταν το πρώτο δίχρονο 500cc.

2ος με 7 παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Valentino Rossi.

Ο Ιταλός, που την σεζόν του 2021, κρέμασε την φόρμα του, ήταν ο τελευταίος πρωταθλητής στα 500cc το 2001 και ο πρώτος πρωταθλητής MotoGP, το 2002 με τη Honda, ενώ συνέχισε κερδίζοντας και το 2003 τον τίτλο. Ο συνδυασμός μεταξύ του Valentino και της Honda φαινόταν ασυναγώνιστος, αλλά τελικά δεν συμφώνησαν, χωρίζοντας τους δρόμους τους. Το 2004 ο γιατρός πάει στη Yamaha και αρχίζει μια απίστευτη ιστορία στην οποία θα κέρδιζε άλλα τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα το 2004, το 2005, το 2008 και το 2009. Ξεπέρασε τον 8ο τίτλο MotoGP με αρκετούς επιλαχόντες, αλλά ειδικά σε εκείνο το αμφιλεγόμενο 2015 .

3ος με 6 παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Marc Márquez.

Ήρθε στο MotoGP σπάζοντας όλα τα ρεκόρ το 2013, και έγινε πρωταθλητής ως «πρωτάρης» σε ηλικία 20 ετών. Στο τέλος του 2019, φαινόταν να μην έχει όρια και ότι τα ρεκόρ θα έπεφταν στα πόδια του, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στη Χερέθ το 2020 τον άφησε εκτός όλη τη χρονιά και ένα 2021 όπου δεν έχει τρέξει στην καλύτερη φυσική του κατάσταση. Θα μπορέσει να ανακάμψει και να επιστρέψει όπως ήταν; Το 2022 θα είναι 29 ετών και αν αναρρώσει από τον τραυματισμό του στα μάτια, το ταλέντο και το θάρρος του δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ, απλά χρειάζεται να ξαναβρεί την τύχη του με τις πτώσεις που του άφησαν.

4ος με 5 παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Mick Doohan.

Μετά την κυριαρχία των Βορειοαμερικανών θα ερχόταν το «The Age of the Koala» Mick Doohan. Ο Αυστραλός έφτασε κοντά στον τίτλο ήδη το 1991 και το 1992 ακόμη περισσότερο, κατά τη διάρκεια μιας σεζόν που κυριάρχησε με μια σιδερογροθιά στο “Big Bang” του Honda μέχρι τον τραυματισμό του στο Assen. Του ήταν δύσκολο να ανακτήσει το δεξί του πόδι και παρόλο που τον εμπόδισαν, έπρεπε να βάλει το πίσω φρένο στο τιμόνι. Επέστρεψε ποιο δυνατός από ποτέ και έγινε πρωταθλητής στα 500cc από το 1994 έως το 1998, κερδίζοντας 5 συνεχόμενους τίτλους, με μια προσβλητική υπεροχή μερικές φορές έναντι των αντιπάλων του.

Από την 5η έως την 8η θέση με 4 Παγκόσμια πρωταθλήματα: Geoff Duke, John Surtees, Mike Hailwood και Eddie Lawson.

Ο Βρετανός Geoff Duke, ήταν ο πρώτος οδηγός που έφτασε στο νούμερο των τεσσάρων τίτλων και θα το πετύχαινε επίσης με δύο διαφορετικές μάρκες, τη Norton και την Gilera. Ο διάδοχός του δεν θα ήταν άλλος από τον John Surtees, σε μια μονομαχία που λαχταρούσαν αλλά δεν έγινε ποτέ.

Ο John Surtees, με τον MV Agusta θα έπαιρνε τέσσερις τίτλους με τόσο συντριπτική κυριαρχία που σε κάποιες σεζόν κέρδισε όλους τους αγώνες των 500cc. Ο Surtees  επίσης κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ, αφού μετά πήγε στη Formula 1 και κέρδισε και εκεί πρωτάθλημα και στους τέσσερις τροχούς με τη Ferrari. Την επόμενη δεκαετία θα ερχόταν ένας άλλος Βρετανός, που θεωρείται ένας από τους καλύτερους πιλότους στην ιστορία: ο Mike Hailwood.

Η Mike Hailwood, με την MV Agusta, θα κατακτήσει τέσσερις διαδοχικούς παγκόσμιους τίτλους 500cc μεταξύ 1962 και 1965, σπάζοντας ρεκόρ που κράτησαν δύο δεκαετίες. Στη συνέχεια αποφάσισε να δεχτεί την πρόκληση της μετάβασης στη Honda, όπου έφτασε δύο φορές κοντά στο καν κερδίσει τον τίτλο που τελικά δεν μπόρεσε να κατακτήσει. Άφησε τις μοτοσυκλέτες και πέρασε στα αυτοκίνητα, όπου δεν σημείωσε τις ίδιες επιτυχίες.

Η δεκαετία του ’80 μνημονεύεται για τις ατίθασες μοτοσυκλέτες και τους θρυλικούς αναβάτες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι Roberts, Spencer, Mamola, Rainey, Gardner και Schwantz. Κανένας τους όμως δεν πέτυχε τέσσερα πρωταθλήματα, ούτε κέρδισε με δύο διαφορετικές μάρκες, αυτό ήταν κάτι που πέτυχε ο διακριτικός αλλά αποτελεσματικός Eddie Lawson. Ένας πιλότος που μιλούσε ελάχιστα αλλά κέρδιζε πολλά.

Από την 9η έως την 11η θέση με 3 Παγκόσμια πρωταθλήματα: Kenny Roberts, Wayne Rainey και Jorge Lorenzo.

Πολλοί παραλληλισμοί μεταξύ αυτών των τριών πρωταθλητών που έφτασαν στους τρεις τίτλους στα 500cc / MotoGP. Το πρώτο είναι ότι το έκαναν όλοι με τη Yamaha, στην περίπτωση των Roberts και Rainey χωρίς να αλλάξουν επωνυμία σε όλη την αθλητική τους καριέρα. Ο Roberts ήταν ο πρώτος πρωταθλητής της Βόρειας Αμερικής, επίσης ως πρωτάρης το 1978, καταφέρνοντας να διατηρήσει τον τίτλο το 1979 και το 1980. Αν και ήταν κοντά στο να κερδίσει και άλλους τίτλους, αποσύρθηκε το 1983 αφού ήταν δευτεραθλητής.

Μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Roberts ανέβασε τη δική του ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου ο Rainey μεταξύ των σεζόν 1990 και 1992 θα κατάφερνε να μιμηθεί τον μέντορά του, με τρεις συνεχόμενους τίτλους. Έτσι φτάνουμε στον Jorge Lorenzo που θα έπαιρνε άλλους τρεις τίτλους με την Yamaha, το 2010, το 2012 και το 2015.

Από την 12η έως την 16η θέση με 2 Παγκόσμια πρωταθλήματα: Casey Stoner, Freddie Spencer, Barry Sheene και Phil Read.

Ο Casey Stoner έγινε ο μοναδικός αναβάτης μέχρι σήμερα (2021) που κέρδισε πρωτάθλημα με την Ducati το 2007, ενώ το δεύτερο του πρωτάθλημα το κέρδισε το  2011, αλλά αυτή την φορά με την Honda, ενώ στο τέλος της  επόμενης χρονιάς (2012) αποσύρθηκε από τους αγώνες αφήνοντας ένα μεγάλο καινό, αφού ο Stoner θεωρείτε από όλους ίσως ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα που έχουν περάσει ποτέ από τους αγώνες! Λίγο καιρό αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Αυστραλός θρύλος του MotoGP πάσχει από μια ασθένεια κόπωσης, που του στέρησε την δυνατότητα να συνεχίσει τους αγώνες!

Ο Freddie Spencer κέρδισε δυο πρωταθλήματα στην μεγάλη  κατηγορία με την Honda , το 1983 και το 1985. Ήταν ένας οδηγός με καταληκτικό ταλέντο, και ένας από τους ελάχιστους οδηγούς που κατάφεραν να κερδίσουν παγκόσμιο πρωτάθλημα σε δυο κατηγορίες στην ιδιά σεζόν!

Ο Barry Sheene, ένας ακόμα θρύλος του MotoGP, κέρδισε δυο συνεχόμενους τίτλους με την Suzuki το 1976 και το 1977!
Παραμένει έως σήμερα ο τελευταίος Βρετανός Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Ο Άγγλος Phil Read κέρδισε τον τίτλο της μεγάλης κατηγορίας διαδοχικά το 1973 και το 1974, με την MV Agusta, ενώ τερμάτισε δεύτερος, πίσω από τον Giacomo Agostini το 1975.
Ο Read αποσύρθηκε από τους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1976.

Ο Umberto Masetti ήταν δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής Grand Prix της μεγάλης κατηγορίας με την Gilera. Κέρδισε το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 500cc το 1950, απέναντι στον Geoff Duke. Το 1952, ακόμα με τον Gilera, έγινε ξανά Παγκόσμιος Πρωταθλητής!
Ο Umberto Masetti το 1950 έγινε ο πρώτος Ιταλός που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην μεγάλη κατηγορία 500cc.