Marc Márquez: “Φοβόμουν ότι δεν θα είχα ποτέ ξανά ένα φυσιολογικό χέρι” – Συνέντευξη στο The Guardian

Ο Marc Márquez πριν από τον αγώνα GP του Silverstone έδωσε μια συνέντευξη στην Βρετανική The Guardian, όπου μίλησε για την χαμένη σεζόν, τους φόβους του και το κίνητρο του για το μέλλον του.

Διαβάστε παρακάτω όλο το άρθρο του Giles Richards στο The Guardian:

Μία πτώση στην Jerez πέρυσι τον άφησε εκτός αγώνων για μια ολόκληρη σεζόν, αλλά ο έξι φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής MotoGP το παλεύει.

Ο Marc Márquez σκέφτεται τι του έχει στοιχήσει περισσότερο από τότε που ο τραυματισμός του τον ανάγκασε να κατέβει από την μοτοσυκλέτα του. Ποτέ δεν είναι πιο χαρούμενος από όταν αγωνίζεται, και δίνει μια ειλικρινή απάντηση. «Όλη την ώρα μου λείπει η αίσθηση της νίκης», λέει. «Η νίκη είναι σαν ναρκωτικό, κάθε φορά προσπαθείς περισσότερο και θέλεις περισσότερο, προσπαθείς περισσότερο και θέλεις περισσότερο».

Ο Márquez ξέρει τι ήταν η νίκη από τότε που βίωσε για πρώτη φορά τη συγκίνηση της οδήγησης όταν ήταν τεσσάρων χρονών. Με τη θέση του ανάμεσα στους μεγάλους, ο Marquez δεν έχει τίποτα να αποδείξει αλλά είναι σε έναν μακρύ, και δύσκολο δρόμο μετα τον τραυματισμό του. Αντιμετωπίζοντας την πιο δύσκολη δοκιμασία της καριέρας του και της ζωής του, ο Márquez βάζει τον εαυτό του σε μια οδυνηρά σκληρή διαδικασία για να κάνει μια εξαιρετική επιστροφή.

Ο 28χρονος από την Cervera της Ισπανίας έχει κερδίσει οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα Grand Prix μοτοσικλετών. Έξι, μεταξύ 2013 και 2019 στην κορυφαία κατηγορία MotoGP , όλα με τη Honda. Η εντυπωσιακή του πορεία σταμάτησε απότομα αφού έσπασε το δεξί του χέρι στον εναρκτήριο αγώνα του 2020 στην Χερέθ. Αμέσως έκανε μια χειρουργική επέμβαση και προσπάθησε να αγωνιστεί στον επόμενο γύρο. Ήταν απελπιστικά αισιόδοξο και το περιγράφει τώρα ως μεγάλο λάθος που τον ανάγκασε να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, αφού έπρεπε να μείνει εκτός την υπόλοιπη σεζόν.

Επέστρεψε φέτος, στη σέλα, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του και θα δοκιμάσει ξανά τον εαυτό του στο βρετανικό Grand Prix του επόμενου Σαββατοκύριακου στο Silverstone. Το πρωτάθλημα είναι πολύ μακριά στις βλέψεις του Márquez, αλλά ο τίτλος παραμένει μια δύσκολη υπόθεση μεταξύ του Fabio Quartararo της Yamaha , που έχει ένα ισχυρό προβάδισμα έναντι του Francesco Bagnaia της Ducati. Ο περσινός πρωταθλητής, Joan Mir της Suzuki και ο Johan Zarco της Ducati ισοβαθμούν στην τέταρτη θέση.

«Το κίνητρό μου είναι υψηλότερο από πριν γιατί είναι η πρώτη φορά που έχω μια πολύ δύσκολη στιγμή στην καριέρα μου», λέει. «Στις δύσκολες στιγμές πρέπει να δείξεις τις δυνατότητές σου. Στις καλές στιγμές όλοι είναι χαρούμενοι και χαμογελαστοί και γρήγοροι, στις δύσκολες στιγμές πρέπει να παλέψεις. Ο ευκολότερος τρόπος θα ήταν να σταματήσω και να επιστρέψω όταν αισθανθώ έτοιμος σε ένα ή δύο χρόνια. Αλλά αυτό δεν είναι το στυλ μου. Το στυλ μου είναι να προσπαθώ να υποφέρω για να βελτιωθώ και να επιστρέψω και να απολαύσω την μοτοσυκλέτα. Τώρα δεν το απολαμβάνω, τώρα υποφέρω ».

Ο Márquez είναι γνωστός ως το μυρμήγκι από την Cervera λόγω του μικρού μεγέθους του και του τρόπου με τον οποίο ανέπτυξε ένα μοναδικό στυλ οδήγησης ενώ αγωνιζόταν με βαριές μοτοσυκλέτες στην αρχή της καριέρας του. Αυτό που έμαθε καθώς μεγάλωσε στη συνέχεια τον καθόρισε στις μοτοσυκλέτες MotoGP. Υιοθέτησε ένα στυλ χρησιμοποιώντας τους αγκώνες του καθώς στρίβει ενώ παλεύει συνεχώς με την μοτοσυκλέτα, χρησιμοποιώντας τους μυς του και επαφές στην άσφαλτο για να κάνει ατελείωτες, ενστικτώδεις προσαρμογές και σωσίματα από πτώσεις. Είναι ένας περίτεχνος, μαγευτικός χορός μεταξύ ανθρώπου και μηχανής που συνδυάζει το φυσικό με τη φινέτσα ενός καλλιτέχνη. Καθώς χτίζει τη δύναμη του στο σπασμένο του χέρι, η χορογραφία δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Έχει γευτεί τη νίκη αυτή τη σεζόν, αλλά μόνο στο Sachsenring στη Γερμανία, μια πίστα αριστερόστροφη που τον  βοήθησε να μην πιέζει το δεξί του χέρι που είναι ακόμα αδύναμο. Είχαν προηγηθεί τέσσερις πτώσεις σε τρεις αγώνες και ακολούθησε μια μεγάλη πτώση στο Άσεν στα δοκιμαστικά. Ήταν τα χειρότερα προκριματικά της καριέρας του, και έτσι ξεκίνησε από την 20η θέση, αλλά έκανε ένα πολύ καλό αγώνα και τερμάτισε στην έβδομη θέση.

Κάθε αγώνας είναι μια νέα πρόκληση για τον άνθρωπο που πριν από δυο χρόνια ασκούσε μια  αυτοκρατορική κυριαρχία. Ο επικεφαλής της ομάδας του στη Honda είναι ο Alberto Puig, ένας πρώην αναβάτης που γνωρίζει πολύ καλά πώς ο τραυματισμός μπορεί να επηρεάσει μια καριέρα. Ο ίδιος ολοκλήρωσε πρόωρα την καριέρα του μετά από πτώση  με υψηλή ταχύτητα στο Le Mans το 1995, όπου από τότε δεν μπόρεσε να ανακτήσει τη φόρμα του.

Ο Puig πιστεύει ότι το επίπεδο του Márquez εξακολουθούν να μην μπορούν να το εκτιμήσουν. «Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πραγματικά το επίπεδο αυτού του αναβάτη που είναι», είπε. «Η επιστροφή του Marc είναι πιο δύσκολη από το αναμενόμενο και αυτό που κάνει στην κατάστασή του είναι πραγματικά απίστευτο, γιατί δεν είναι ότι οδηγεί με το ένα χέρι, αλλά ας πούμε ότι οδηγεί με ενάμισι χέρι. Είναι σαφές ότι δεν είναι ακόμη στο 100%. Νομίζω ότι υπάρχει μόνο ένα άτομο που μπορεί κάνει κάτι τέτοιο, και αυτός είναι ο Marquez. Και δεν σας μιλάω ως μάνατζερ της Honda, σας μιλώ ως οδηγός που ήμουν, νομίζω ότι το επίπεδό του είναι πολύ μακριά από όλους τους άλλους.» 

Ο Márquez γνωρίζει πόσο δύσκολη είναι κατάσταση και παρόλο που δεν έχει έλλειψη αυτοπεποίθησης για τις ικανότητές του, εξακολουθεί να δουλεύει για την επαναφορά του. Είναι φωτεινός και με εύκολο χιούμορ ενώ κοιτάζει πώς η καριέρα του εκτροχιάστηκε μετά από αυτό και παραδέχεται ότι ήταν ένα άσχημο ναδίρ πέρυσι. «Φοβόμουν ότι δεν θα είχα ποτέ ξανά φυσιολογικό χέρι», λέει. «Ήταν ένα σημείο τον Οκτώβριο-Νοέμβριο που δεν μπορούσα να κρατήσω ένα μπουκάλι νερό, κουραζόμουν στο να φάω, δεν ήμουν σε θέση να κινήσω το χέρι με κανονικό τρόπο. Φοβόμουν.»

Το πόσο πολύ σημαντικό  ήταν γι ‘αυτόν όταν τελικά μπόρεσε να αγωνιστεί ξανά, το είδαμε στο Portimao αυτή τη σεζόν. Έχοντας τερματίσει έβδομος επέστρεψε στο γκαράζ του και είδαμε μια έκρηξη συναισθημάτων, ήταν γεμάτος από ανακούφιση. Αυτή ήταν μια πλευρά του πρωταθλητή που δεν είχαμε ξαναδεί, ενδεικτική του πόσο σοβαρά έπαιξε στο μυαλό του ο φόβος, του να μη αγωνιστεί ξανά.

Το βάρος αυτών των φόβων, ήταν φυσικά κατανοητό πως ενισχύθηκε με τις επιτυχίες του που είχαν προηγηθεί στα προηγούμενα χρόνια. Ο Márquez φαινόταν αήττητος, με απίστευτα ρεκόρ. Ρεκόρ όπως το να είναι ο νεότερος αναβάτης που κέρδισε έναν τίτλο MotoGP, έχει τις περισσότερες pole position και έχει κερδίσει τους περισσότερους αγώνες σε μία μόνο σεζόν, με 13 από τους 18 το 2014. Στους τίτλους βρίσκεται πίσω από τους Giacomo Agostini και Valentino Rossi στην κορυφή της μεγάλης κατηγορίας.

Ζει ακόμα στην ήσυχη Cervera και είχε στεναχωρηθεί πριν από αρκετά χρόνια όταν  κυκλοφορήσαν φήμες ότι μετακόμισε στην Ανδόρα για φορολογικούς λόγους. Δεν μπορούσε να αποκρούσει τις προσωπικές επιθέσεις με τον ίδιο τρόπο που έχει αποκρούσει τους αντιπάλους του στην πίστα.

Μιλά επίσης με ειλικρίνεια για το πώς αισθάνεται για τους γονείς του και τους φόβους τους για αυτόν.

Όταν ο αναβάτης της Moto3, Jason Dupasquier πέθανε ως αποτέλεσμα ενός ατυχήματος στο Mugello τον Μάιο 2021, και ο Márquez επέστρεψε στο σπίτι, η μητέρα του τον αγκάλιασε διαφορετικά. «Μου έδωσε μια επιπλέον αγκαλιά, με αγκάλιασε με διαφορετικό τρόπο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οι γονείς υποφέρουν πολύ», λέει με μια πραγματική ενσυναίσθηση για την οικογένειά του!

Σκεπτόμενος τον Silverstone, ο Marquez δεν φοβάται να παραδεχτεί πόσο απογοητευτική βρίσκει την αργή πρόοδο της επιστροφής του. Είναι ίσως το μεγαλύτερο βάρος που έπρεπε να φέρει το “Μυρμήγκι”, αλλά ένα βάρος από το οποίο πιστεύει ότι θα αναδυθεί ως μια τρομακτική δύναμη. «Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί κανείς ότι όλοι οι άλλοι είναι πιο γρήγοροι από εσένα, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε και πού πηγαίνουμε», καταλήγει με το βλέμμα στις νίκες που έρχονται.